Bill the Chef.
Vassilis Kallidis
(απο την Ευτυχία Δασκαλοπούλου)
Αεκίνητος. Γελάει, μαγειρεύει απλά και με ιδιαίτερο τρόπο.Θεσσαλονίκη. ..Η πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η πλατεία Αριστοτέλους. Εξαιρετικές αναμνήσεις από την ταβέρνα στο Καλοχώρι που τρώγαμε ωραία τηγανιτά γλωσσάκια και επίσης η πιο ιδιαίτερη εικόνα είναι όταν ανοίγω το ψυγείο της μητέρας μου(γέλια).
Από Θεσσαλονίκη; Περιγράψτε μας την εικόνα που έρχεται στο μυαλό σας όταν λέτε την λέξη Θεσσαλονίκη. Ποια υλικά θα χρησιμοποιούσατε για να φτιάξετε μία συνταγή για αυτήν.
Τα υλικά που θα χρησιμοποιούσα για μία συνταγή μόνο για αυτήν θα περιείχε κυρίως θαλασσινά και πιο συγκεκριμένα φρέσκα μύδια και αν ήτανε γλυκό θα περιείχε κανέλα.Πότε ανακαλύψατε το πάθος σας για την μαγειρική; Τα πρώτα υλικά με τα οποία πειραματιστήκατε;
Έχοντας αναφερθεί πολλές φορές σε αυτό. Σχεδόν από παιδάκι μικρό ασχολιόμουνα επεξεργαζόμουν κάθε είδους υλικό. Είχα πάρει ένα μεταλλικό κουπάκι από προφιτερόλ, τα προφιτερόλ ξέρετε τα έφτιαχναν εκείνη την εποχή σε τέτοιου είδους κουπάκια. Έτσι, πήρα χόρτα από τον κήπο. Έπειτα, έριξα νερό και ρύζι και το έβαλα στο τζάκι του σπιτιού μου. Εξέπληξα τους πάντες (γέλια).
Αν δεν είχατε ασχοληθεί με τη μαγειρική με τι άλλο θα μπορούσατε να είχατε καταπιαστεί;Θα ήθελα να είχα γίνει σκηνογράφος επειδή όμως εν τέλει έγινα μάγειρας το απωθημένο μου αυτό προσπαθώ να το εφαρμόσω στα πιάτα μου ακόμα και σε αυτά που στήνω στο εστιατόριο μου το «Άνετον». Επομένως, μου αρέσει να «σκηνογραφώ» τα πιάτα μου μέσω των υλικών που χρησιμοποιώ. Είναι αυτό το ιδιαίτερο κομμάτι που δίνει την ταυτότητα «Τέχνη» στην μαγειρική.
Επομένως η μαγειρική είναι Τέχνη;
Βεβαίως είναι Τέχνη. Με τόσα χρώματα, υφές, επίπεδα και φόρμες κατά την γνώμη μου δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο παρά Τέχνη.
Τα τελευταία χρόνια η μαγειρική πλαισιώνεται σε πολλές πρωινές εκπομπές . Για ποιον λόγο θεωρείται ότι προβάλλεται περισσότερο πια;
Η μαγειρική τα τελευταία χρόνια λειτουργεί ως ψυχοθεραπεία, ακόμα και για μένα τον ίδιο. Ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων πια ασχολούνται με το νέο μέσο εκτόνωσης, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως το «νέο πορνό». Αδιαμφισβήτητα φέρνει τον κόσμο πιο κοντά, τον κάνει να μένει σπίτι του, να μαγειρεύει, «ανοίγει» τα «κρύα και σκοτεινά « σαλόνια του και να βοηθάει σε κάτι πιο σημαντικό: να έρθουν όλοι πιο κοντά, και οι παρέες να γίνουν ένα.Από μικρό παιδί ο Έλληνας έχει μάθει να τρώει εξαιρετικά λαχανικά και ψάρια συνδυασμένα πάντα με το ελαιόλαδο. Γενικά μπορώ να πω ότι έχει μεγαλώσει με μια κουζίνα με πλούσιο περιεχόμενο και ποιότητα, οπότε δεν θα μπορούσε να το ξεχάσει. Είναι γραμμένο στο DNA του το φαγητό. Επίσης, πιστεύω ότι την τελευταία δεκαετία έχει κάνει θεαματικά άλματα. Επομένως, η βάση προϋπήρχε. Ο λόγος; Ο Ελληνικό πολιτισμός πάντα υπερτερούσε στο θέμα της μαγειρικής. Αυτό που με εξιτάρει όμως περισσότερο πια είναι να βλέπω το ενδιαφέρον των νέων για την καλή πρώτη ύλη. Σύντομα θα δούμε και πιο καλά αποτελέσματα πάνω σε αυτό το κομμάτι.
Ο έλληνας πέραν της οικονομικής κρίσης «λέγεται» ότι γνωρίζει να τρώει καλά και έχει άριστη γνώση της γεύσης. Πού το βασίζεται αυτό;
Λατρεύεται τους προορισμούς, τα ταξίδια. Πρόσφατα βρεθήκατε στη Νέα Υόρκη. Περιγράψτε μας λίγο τα συναισθήματα σας από αυτό το ταξίδι. Το τι διαφορετικό έχει η Νέα Υόρκη.Ένας μήνας. Πολλά συναισθήματα και ποικίλα. Η ελληνική κουζίνα είναι στα top και αυτό με έκανε να νιώσω πάρα πολύ υπερήφανος. Γενικά, μου αρέσει πολύ η ιδέα των ταξιδιών. Στη Νέα Υόρκη πήγα για δουλειά. Αυτό όμως που με «ξύπνησε» κυριολεκτικά και μεταφορικά είναι όταν είδα το Manhattan. Είπα «έπρεπε να γεννηθώ εδώ». Θα συμβούλευα τους πάντες να την επισκεφθούν. Είναι η πόλη των πόλεων, η μητρόπολη του κόσμου, δυνατές εικόνες, τρομερά εντυπωσιακή. Το κέντρο δημιουργίας και ανάπτυξης σε όλα τα επίπεδα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα, ο αγαπημένος σας προορισμός, η αγαπημένη σας μουσική, το αγαπημένο σας φαγητό.
Το αγαπημένο μου χρώμα είναι το πράσινο γιατί μου αρέσει η φύση, να παρατηρώ τα φυλλώματα των δέντρων, το γρασίδι και τα φυτά. Αγαπημένος προορισμός το Παρίσι λόγω του εξαιρετικού του φαγητού και των ποιητικών του εικόνων .
Από μουσική, η βραζιλιάνικη jazz από τη δεκαετία του 70 με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Elza Soares μια εξαιρετική τραγουδίστρια και τέλος το αγαπημένο μου φαγητό είναι το σούσι. Μπορώ να τρώω μόνο σούσι (γέλια).
Ο Βασίλης Καλλίδης δίνει στους αναγνώστες του Refresh μια πολύ αγαπημένη συνταγή!
Bon Appétit filles!
Βελουτέ από φρέσκα αμπελόφυλλα.
Χρόνος προετοιμασίας 30 λεπτά
Υλικά για 6 άτομα
30 φρέσκα αμπελόφυλλα
4 φρέσκα κρεμμυδάκια
Μισό ματσάκι άνηθο
8 κ.σ. ελαιόλαδο
1 ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 πατάτα σε μικρά κυβάκια
2 λίτρα ζωμός λαχανικών ή ζεστό νερό
½ κ.γ. αλάτι και πιπέρι
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Βάζουμε το λάδι να κάψει σε μία κατσαρόλα και σοτάρουμε το κρεμμύδι και τα φρέσκα κρεμμυδάκια μαζί με τους κύβους πατάτας. Προσθέτουμε τα αμπελόφυλλα, ενώ τα έχουμε πλύνει και ψιλοκόψει καλά, τον άνηθο, το αλατοπίπερο και το νερό. Βράζουμε για 30-35 λεπτά. Αλέθω σε δυνατό μπλέντερ(μπλέντερ κανάτα). Η σούπα βελουτέ με γεύση σαρμαδάκια είναι έτοιμη. Μπορούμε να την συνοδεύσουμε με φρέσκο αγελαδινό γιαούρτι.
/// Μπορείτε να δείτε την συνέντευξη και στο τεύχος 11 του Refresh Magazine ///
http://issuu.com/refresh-magazine/docs/issue_11
--------------------------------------{ 11 }--------------------------------------
ΛΥΔΙΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
(απο την Ευτυχία Δασκαλοπούλου)
Πες μας λίγα πράγματα για τον εαυτό σου και πότε ξεκίνησε η «σχέση» με την τηλεόραση και τη μουσική;
Πρόκειται για μια σχέση που ξεκίνησε συγκυριακά. Με πέτυχαν τυχαία, μου πρότειναν να δοκιμάσω να κάνω εκπομπή και από τη στιγμή που δέχτηκα όλα άλλαξαν στη ζωή μου και πήραν μια τροπή που δεν είχα φανταστεί.
Μόδα. Πώς θα περιέγραφες το στιλ σου; Ακολουθείς τις τάσεις της μόδας; Είσαι cosmetic maniac;
Παρακολουθώ τις εξελίξεις στο χώρο της μόδας- δε θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά ούσα αρχισυντάκτρια γυναικείου περιοδικού - αλλά δεν τις ακολουθώ απαραίτητα. Το ντύσιμό μου είναι μάλλον αλλοπρόσαλλο, τη μια μέρα με γόβες στο γραφείο, την άλλη με φούτερ. Όσο για τα καλλυντικά, μου είναι αδιάφορα. Μου αρέσουν οι κρέμες σώματος που μυρίζουν ωραία αλλά προϊόντα μέικ απ χρησιμοποιώ πολύ σπάνια. Ούτε για το Mission Lydia δε βάφομαι.
Έχεις ένα στιλ ιδιαίτερο. Πολλά παιδιά ήδη ταυτίστηκαν μαζί σου. Είσαι fashion icon. Συμφωνείς;
Δε νομίζω ότι έχει κάτι ιδιαίτερο το στιλ μου. Από την άλλη είναι πιθανό κάποιες μέρες που είχα μια ωραία στιλιστική ιδέα να ενέπνευσα κάποιον, όπως μου έχει συμβεί κι εμένα μερικές φορές με κάποια κοπέλα που είδα στο μετρό ή σε μια συναυλία.
Μουσική; Βάζεις ταμπέλες; Φεστιβάλ, συναυλίες, είσαι ενεργό μέλος αυτών;
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ο τύπος που δε θα αφήσει live που να μην πάει, από την άλλη, αν πρόκειται για κάποιο αγαπημένο μου συγκρότημα είμαι ικανή να οδηγήσω και 27 ώρες για να το δω (αληθινή ιστορία, Bad Religion).
Τέχνη. Πώς την αντιλαμβάνεσαι; Επηρεάζεσαι; Την ακολουθείς; Την σνομπάρεις; Συμφωνείς ότι η Τέχνη συνάδει με τη δημιουργία;
Ο καθένας έχει μια άλλη άποψη για το τι είναι τέχνη. Για εμένα είναι ό,τι με συγκινεί.
Ταξίδια; Ο καλύτερος προορισμός για εσένα; Τι επισκέπτεσαι πρώτα;
Τα ταξίδια είναι ίσως το μόνο στο οποίο αξίζει να ξοδεύει κανείς τα χρήματά του. Προσωπικά μ’ αρέσουν τα road trip. Όσο πιο ανοργάνωτα τόσο πιο ωραία.
Αν ήθελες να ζήσεις σε μία εποχή, λαμβάνοντας υπόψη τα σημερινά δεδομένα, ποια θα ήταν αυτή;
Θέλω να ζήσω σε αυτή την εποχή, αφού αυτή μου κλήρωσε, όσο πιο γεμάτα γίνεται.
Πραγματικά δεν έχεις ησυχάσει ποτέ. Ξεκίνησες από τα Mad TV, έπειτα είχες έναν ιδιαίτερο ρόλο στο Just the two of us. Η δουλειά για εσένα συνδυάζει και τις δύο λέξεις: επιβίωση και εργασιοθεραπεία;
Επιβίωση, εργασιοθεραπεία, αγάπη, ψυχαναγκασμός, ενθουσιασμός, περιέργεια όλα μαζί.
Υπάρχει κάποια δουλειά που θα ήθελες να ξεχάσεις;
Κάποια χρόνια που δούλευα βράδυ ή όταν δούλευα backstage σε μεγάλες παραγωγές και έχανα τον ύπνο μου από το άγχος είναι περίοδοι της ζωής μου που τις θυμάμαι με τρόμο. Δε θα ήθελα να τις ξεχάσω, απλώς εύχομαι να μην ξαναέρθουν.
MTV Greece. Μίλησε μας για το concept της εκπομπής MTV Mission Lydia. Ποιος είναι ο στόχος της συγκεκριμένης εκπομπής;
Ο στόχος είναι να γελάσουμε (εις βάρος μου θα λέγαμε χαχα) και να έρθουμε μέσα από τις αποστολές σε επαφή με εικόνες, γνώσεις, ανθρώπους και απόψεις που δε συναντάς συχνά. Η αρχική ιδέα γύριζε στο κεφάλι μου καιρό, αλλά, ύστερα από απανωτά brainstorming με την ομάδα του MTV, πήρε σάρκα και οστά- και μια μορφή που δεν είχα φανταστεί αρχικά και η οποία με έχει ενθουσιάσει.
Ποια αποστολή σε δυσκόλεψε και ποια αποστολή απόλαυσες περισσότερο;
Ίσως η αποστολή με τους Coldplay. Δεν ξέρω αν φαίνεται τελικά στο επεισόδιο, αλλά είχα φοβερό άγχος, πριν σηκωθώ να τους μιλήσω (ντυμένη καρυάτιδα).
Την αποστολή με το flash mob, γιατί είχα μαζί πολλούς φίλους (και της εκπομπής και δικούς μου) και ήταν πολύ “χαρούμενο” επεισόδιο και την αποστολή με τον Γιώργο Καπουτζίδη- νόμιζα ότι δε θα σταματήσουμε ποτέ να γελάμε.
Έμαθες κάτι χρήσιμο από τις αποστολές που πραγματοποίησες;
Πως. Έμαθα να φιλετάρω ψάρι, να κρατάω άμυνα στο μποξ, λίγα τούρκικα, λίγα ισπανικά, λίγο σκέιτ και πάνω απ’ όλα ότι για να ξεπεράσεις κάτι που σε τρομάζει πρέπει απλώς να το κάνεις. Τελικά όντως όλα είναι δυνατά!
Ποιο είναι το μότο σου; Η δική σου κοσμοθεωρία που καθημερινά σε βοηθά να συνεχίζεις να αγωνίζεσαι και πάνω απ’ όλα να καλυτερεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό;
Το τραγούδι “Better Than” από John Butler Trio το συνοψίζει ως ένα βαθμό. Χοντρικά, λέει ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα αλλά η ζωή δεν έχει να κάνει με το τι είναι καλύτερο από αυτό που έχεις/ζεις.
Πιο συγκεκριμένα:
“You could be better than that
Don’t let it get the better of you
What could be better than now
Life’s not about what’s better than”
// Η εκπομπή ΜΤV Mission Lydia προβάλλεται κάθε Δευτέρα στις 20.00 και σε επανάληψη την Τρίτη στις 20.30 και το Σάββατο στις 14.00 μόνο στο MTV!
Δες όλα τα επεισόδια της εκπομπής στο
www.mtvgreece.gr και στο www.missionlydia.gr //
/// Μπορείτε να δείτε την συνέντευξη και στο τεύχος 10 του Refresh Magazine ///
http://issuu.com/refresh-magazine/docs/issue10
--------------------------------------{ 10 }--------------------------------------
ISON
(απο την Ετυτυχια Δασκαλοπούλου)
Μουσική. Ποια ήταν τα πρώτα σου ακούσματα και πότε ξεκίνησες στο χώρο αυτό;
H αλήθεια είναι από πολύ μικρός θυμάμαι να παίζεται συνεχώς μουσική στο σπίτι. Αλλοτε κλασσική από τον πατέρα, άλλοτε ντίσκο και η ηλεκτρονική ποπ των 80s & 90s από τη μητέρα μου ... Visage, Talking Heads, Depeche Mode γενικά την τότε synth pop της εποχής ...,ευτυχώς, τα ακούσματα ήταν διαφορετικά. Ο θείος μου, επίσης, είχε μια τεράστια συλλογή από δίσκους και το δικό του μπαρ. Πήγαινα εκεί το πρωί και μ’ έπιανε το βράδυ, παίζοντας μουσική όλη τη μέρα... Εκεί έπαιξα μουσική για πρώτη φορά γύρω στα 13 . Έγινα η μασκότ του μπαρ για εκείνο το βράδυ και για όλο το καλοκαίρι. Στη συνέχεια ακολούθησε ραδιόφωνο, μικρά πάρτι και όλα πήραν το δρόμο τους..
Ξεχώρισες, διαφοροποιήθηκες, έβαλες τη δική σου σφραγίδα ως ιδρυτικό μέλος στους Non Aesthetics . Μίλησέ μας γι’ αυτή την κίνηση.
Ήταν πραγματικά άλλα χρόνια τότε. Ήμασταν μια ομάδα παιδιών που, παρότι τελειώσαμε το Πανεπιστήμιο και είχαμε ήδη δουλειές καριέρας στα χέρια μας, η αγάπη μας για τη μουσική ήταν τέτοια που μας έκανε να τ’ αφήσουμε στο πλάι. Η μουσική που αγαπούσαμε δεν παιζόταν στην πόλη, υπήρχε μεγάλο κενό και είπαμε να κάνουμε κάτι δικό μας. Δε μας ένοιαζε ούτε το γκλαμ ούτε το κατεστημένο που υπήρχε στην πόλη. Δε μας ένοιαζε τίποτα από το να παιχτεί η μουσική που αγαπούσαμε και πιστεύαμε. Ξεκινήσαμε από μικρά πάρτι στα οποία ερχόντουσαν φίλοι και άτομα που τα έβρισκαν ενδιαφέροντα, αλλά μέρα με τη μέρα η παρέα αυτή μεγάλωνε. Από τότε κοιτάμε μόνο μπροστά και ποτέ πίσω και προσωπικά δε μετάνιωσα ποτέ γι’ αυτή μου την απόφαση..
Κατάφερες μαζί με τον Dj Solar να επαναπροσδιορίσεις τη σημασία της electro/minimal. Δώσε μας πέντε χαρακτηριστικά αυτής της μουσικής.
Δεν ξέρω αν μπορώ να βάλω ταμπέλα να σου πω την αλήθεια, μιας και ο Νίκος και εγώ ποτέ δεν παίζαμε μονοδιάστατα. Πάντοτε ο κόσμος θέλει να σου βάλει μια ταμπέλα ότι παίζεις εκείνο και το άλλο αλλά πάντα στη μουσική μας υπήρχε μια πολυσυλλεκτικότητα. Ποτέ σε ένα βράδυ δε θα ακούσεις αυστηρά και μόνο ένα είδος. Ας πούμε, λοιπόν, ότι παίζουμε ηλεκτρονική μουσική, η οποία είναι μετεξέλιξη της jazz, soul, funk, electro & techno. Και, οπωσδήποτε, ποτέ trance η progressive…
Reworks Festival. Τέχνη και μουσική γίνονται ένα. Πρωτοποριακό, αντισυμβατικό, είσαι ο συν-δημιουργός και ο συν-διαμορφωτής αυτού του Φεστιβάλ. Ποιος είναι ο στόχος του Reworks;
Στόχος του Reworks είναι να αποτελεί μια γιορτή της μουσικής και της τέχνης κάθε Σεπτέμβρη. Να τοποθετεί την Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη στον παγκόσμιο φεστιβαλικό χάρτη και να υπενθυμίζει ότι η χώρα πέρα από το τζατζίκι και το σουβλάκι και προσφάτως την κρίση, έχει να επιδείξει δημιουργικά πράγματα. Να παρουσιάζει ότι πιο καινοτόμο υπάρχει γύρω από την ηλεκτρονική κουλτούρα και όχι μόνο, ενώ παράλληλα ν’ ανοίγει τους μουσικούς ορίζοντες της πόλης και της χώρας. Να παρουσιάζει το έργο Ελλήνων καλλιτεχνών στο μουσικό και εικαστικό τμήμα, οι οποίοι δεν είχαν μέχρι τώρα τη δυνατότητα να δείξουν το έργο τους στο ευρύ κοινό της πόλης, της χώρας αλλά και στους επισκέπτες του φεστιβάλ στο εξωτερικό.
Οι Θεσσαλονικείς συμμετέχουν ενεργά σε τέτοιου είδους Φεστιβάλ; Τοποθετείς αυτό το ενδιαφέρον στο ότι πραγματικά κατανοούν τη συγκεκριμένη μουσική; Ή λόγω της λεγόμενης ψευτό- κουλτούρας επιθυμούν να γίνουν ένα μ’ αυτή;
Να σου πω κάτι? Ο στόχος του φεστιβάλ δεν είναι να καλωσορίζει μόνον τους γνώστες. Άλλωστε, το πρόγραμμά του είναι πολύ ανοικτό. Το Reworks φιλοξένησε από τον Parov Stelar και τους Stereo MC’ s μέχρι τους Booka Shade και τους Lamb πέρα από τους Djs. Κοινώς, το Reworks είναι για όλους και χαίρομαι που κάθε χρονιά έρχεται κόσμος από όλες τις ηλικίες και μουσικά γούστα, όπως αρμόζει σε κάθε γιορτή άλλωστε. Η αλήθεια είναι ότι χρονιά με χρονιά το κοινό κατανοεί όλο και περισσότερο τη χρησιμότητα αλλά κυρίως τη σημασία ενός τέτοιου φεστιβάλ στην πόλη. Και κάθε χρονιά όλο και περισσότεροι Θεσσαλονικείς ζουν την εμπειρία του Reworks, γίνονται ένα με τον κόσμο που έρχεται απ’ όλη την Ελλάδα αλλά και τους επισκέπτες από το εξωτερικό που γίνονται όλο και περισσότεροι χρόνο με το χρόνο.
Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο είδος είναι παρεξηγήσιμο. Υπάρχουν πολλά νέα παιδιά στο χώρο σας που μέσω των παραγωγών τους μπορούν να δώσουν πολλά. Γιατί, όμως, συμβαίνει το αντίθετο; Πού το τοποθετείς όλο αυτό;
Το τοποθετώ σε 2 κυρίως παράγοντες. Πρωτίστως, στην έλλειψη μουσικής παιδείας που πλέον υπάρχει, δυστυχώς, στη χώρα και δεύτερον στην εσωστρέφεια που διακρίνει την ηλεκτρονική σκηνή της χώρας. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Στο εξωτερικό από την τηλεόραση μέχρι τα μουσεία μοντέρνας τέχνης ακούς διαρκώς ηλεκτρονική μουσική. Ακόμη και οι πιο μεγάλοι καλλιτέχνες από τους U2 μέχρι τους Depeche Mode έχουν πλέον παραγωγούς ηλεκτρονικής μουσικής και η ίδια τους η μουσική είναι πιο ηλεκτρονική από ποτέ. Στην Ελλάδα από την άλλη όλα τα ΜΜΕ αλλά και το γενικό llifestyle προτείνει ένα συγκεκριμένο είδος της ελληνικής σκυλοποπ, η οποία στην ουσία τούς προστατεύει, και πολεμούν οτιδήποτε άλλο στ’ οποίο δεν μπορούν ν’ απλώσουν χέρι. Το ίδιο, όμως, διακρίνει και την ηλεκτρονική σκηνή η οποία είναι τόσο εσωστρεφής που αναλώνεται σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς: ποιος είναι πιο καλός Dj, ποιος δήθεν προάγει τη σκηνή και άλλες τέτοιες ανοησίες. Το αστείο είναι ότι πλέον η χώρα έχει παραγωγούς και Djs οι οποίοι κάνουν πολύ μεγαλύτερη καριέρα από τη δήθεν καριέρα των απανταχού Ελλήνων ποπ σταρ που και καλά προβάλλουν τα ΜΜΕ..
Ποιους παραγωγούς ξεχωρίζεις Ison;
Από Έλληνες το Χρήστο Μαυρίδη, το Nikola Gala, τους Keep Shelly in Athens, τον Cayetano, τους Rattler Proxy ...
Είσαι του «live laptop» ή του «live set»;
Της καλής μουσικής... Λάπτοπ ή μην έρχεται για εμένα δεύτερο...
Πρόγραμμα αυτή την περίοδο; Ετοιμάζεις κάτι;
Αρκετά μπορώ να πω. Το προτζεκτ μας Actor One θα κυκλοφορήσει ένα 2 νέα σινγκλς στη Γερμανική Kindisch και στην Just Gazing recs από την Αθήνα, ενώ θα κυκλοφορήσει και ένα ρεμίξ στον Sillyboy. Η εκπομπή μου ΝΟΝ Sessions συνεχίζει για 2η χρονιά, κάθε Σάββατο στις 8 -10, στον Republic 100.3, ενώ πλέον έχω και τη στήλη The Ison Tomorrowords στον εξώστη. Η Βραδιά μου Crossover μετά από ένα διάλειμμα για ξεκούραση ξεκινά και πάλι στο Jackson’ s μια φορά το μήν, με έναρξη τη 19η Νοέμβρη, ενώ θα εμφανιστώ και στα ΝΟΝ Κontakt parties. Μαζί με εμφανίσεις στο Λονδίνο, Αθήνα, Παρίσι και Σκόπια μέσα στο επόμενο διάστημα.
/// Μπορείτε να δείτε την συνέντευξη και στο τεύχος 09 του Refresh Magazine ///
http://issuu.com/refresh-magazine/docs/teuxos_09
--------------------------------------{ 10 }--------------------------------------
MIKRO
(Aπο την Ευτυχία Δασκαλοπούλου)
Αναμφισβήτητα, είστε ένα από τα πιο αγαπητά ελληνικά συγκροτήματα της ηλεκτρονικής σκηνής. Πώς νιώθετε γι’ αυτό; Πώς είναι η συνεργασία μεταξύ σας έπειτα από τόσα χρόνια; Η χημεία εξακολουθεί να είναι η ίδια;
Νιώθουμε ευγνωμοσύνη προς τον κόσμο που μας στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια και μια δικαίωση. Ότι δηλαδή όλα αυτά για τα οποία παλέψαμε αποδίδουν καρπούς και έχουν ανταπόκριση και μια σταθερή συνέχεια.
Η συνεργασία μεταξύ μας είναι πολύ καλή, γιατί δεν είμαστε απλώς συνεργάτες αλλά πάνω απ’ όλα φίλοι και παρόλο που υπάρχουν προστριβές και διαφωνίες, η χημεία μας παραμένει αναλλοίωτη και φροντίζουμε να ξεπερνάμε τις όποιες διαφορές μας.
Πολλοί απ’ τους θαυμαστές σας θα θέλανε να μάθουνε πώς προέκυψε το όνομα ‘’MIKRO’’. Συμβολίζει κάτι για το συγκρότημα αυτό το όνομα;
Το όνομα ΜΙΚΡΟ είναι μονάδα μέτρησης και προέκυψε, όταν ψάχναμε ονόματα για το συγκρότημα που να έχουν άμεση σχέση με την τεχνολογία και τους υπολογιστές.
Οπότε το όνομα ΜΙΚΡΟ το υιοθετήσαμε, γιατί πολλές λέξεις έχουν ως πρώτο συνθετικό αυτό, για παράδειγμα, το μικροτσίπ. Για μας συμβολίζει την εξέλιξη. Όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα από την τηλεόραση ως τα κινητά τηλέφωνα, τείνουν να έχουν μικρότερους επεξεργαστές, μικρότερα μεγέθη, π.χ. επίπεδες οθόνες αλλά παρόλ’ αυτά συμπυκνωμένη δύναμη και πολύ καλύτερη απόδοση. Αυτό, λοιπόν, μας εκφράζει απόλυτα, γι’ αυτό και ΜΙΚΡΟ!
Το 2006 κάνατε μια αξιόλογη δουλειά, δημιουργώντας διασκευές από παλιά ελληνικά τραγούδια. Σας ενόχλησε το γεγονός ότι δεν μπόρεσαν να κυκλοφορήσουν λόγω πνευματικών δικαιωμάτων;
Ναι, ήταν μια ιδιαίτερη δουλειά που ξέφευγε από το σύνηθες μας ύφος και σίγουρα μας στεναχώρησε που δεν κυκλοφόρησε. Απ’ την άλλη μας έφερε τη συνεργασία με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και έτσι κάποια απ’ αυτά, τα παρουσιάσαμε live και έχουν κυκλοφορήσει σε CD, οπότε δεν ήταν κάτι που έγινε αδίκως. Ευελπιστούμε να το κυκλοφορήσουμε μελλοντικά.
Έχετε βρεθεί στη σκηνή με πολύ γνωστά ονόματα της μουσικής σκηνής.
Έχετε ξεχωρίσει κανένα απ’ αυτά που να σας ‘’γοητεύει’’ ακόμη και σήμερα;
Συνεχίζουν να μας γοητεύουν οι “Ladytron” που είχαμε τη χαρά να βρεθούμε μαζί τους on stage. Έχουμε παρόμοιο electro ήχο και, όταν έγινε αυτή η συνάντηση, ήμασταν ήδη fans τους. Ήταν πολύ φιλικοί μαζί μας, συζητήσαμε και χορέψαμε μαζί μετά το live και ανταλλάξαμε μουσικές απόψεις. Είχαμε ακόμα και τα ίδια αναλογικά synths!
Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το νέο σας τραγούδι, καθώς και το νέο σας videoclip ‘’Είμαστε όλοι μαζί’’.
Κυκλοφόρησε μέσα από το internet και μπορεί ο καθένας να το κατεβάσει ελεύθερα μέσα από τις σελίδες μας ακόμα και σε ποιότητα cd!
Εμφανίσεις, συνεντεύξεις, αγάπη και υποστήριξη από τον κόσμο.
Ποιο είναι το κλειδί της επιτυχίας για την πορεία σας στον κόσμο της μουσικής;
Το κλειδί της επιτυχίας είναι να μην κυνηγάς την επιτυχία!
Να δημιουργείς τις προϋποθέσεις, ώστε να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, να κάνεις σταθερά βήματα και οι κινήσεις σου να βασίζονται στην αισθητική σου και στη φιλοσοφία σου και όχι στις γνώμες τρίτων.
Να δουλεύεις, όχι με την έννοια της αγγαρείας, αλλά της δημιουργίας και της απόλαυσης που προκύπτει από το να κάνεις κάτι που αγαπάς!
Να ξεπερνάς τα όποια προβλήματα, κριτικές, λάθη και να προχωράς στο επόμενο επίπεδο.
Να ρισκάρεις, να κάνεις έκπληξη συνέχεια στον εαυτό σου, να μην επαναπαύεσαι στις δάφνες σου και πάνω απ’ όλα να χαίρεσαι την ζωή για όλα αυτά που σου προσφέρει!
/// Μπορείτε να δείτε την συνέντευξη και στο τεύχος 08 του Refresh Magazine ///
http://issuu.com/refresh-magazine/docs/refresh_magazine_issue_08
--------------------------------------{ 09 }--------------------------------------
HIROSHI WATANABE
απο τη Ξένια Δασκαλοπούλου
Γεια σου Hiroshi! Σευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου! Πες μας λίγα πράγματα για σένα και για την δουλειά σου…Πως θα ονόμαζες το στυλ της μουσικής σου σε κοινό που δεν έχει ακούσει την μουσική σου ακόμη;
Γεια σου!Σευχαριστώ πολύ!Ναι η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι να πω για το προσωπικό μου στυλ στην μουσική σκηνή αλλά είναι χορευτική μουσική και όχι μόνο..το κύριο μου στυλ είναι μελαγχολικό με βαθιά ατμοσφαιρικά στοιχεία.Μου αρέσει όταν οι άνθρωποι ακούνε την μουσική μου και σκέφτονται την ζωή μου.
Έχεις έρθει στην Ελλάδα αρκετές φορές…Σου αρέσει το ελληνικό κοινό;
Ναι φυσικά μου αρέσει πολύ το ελληνικό κοινό..πάντα χαμογελούν και χορεύουν!Έχω τόσες πολλές αναμνήσεις στο μυαλό μου μέχρι τώρα.
Ποιος θα ήθελες πολύ να παίζει την μουσική σου;
Οποιοσδήποτε…αλλά θα προτιμούσα το άτομο που θα σεβότανε όλα τα είδη της μουσικής και την διαφορετικότητα της ζωής και της ανθρωπότητας.
Πες μας λίγα πράγματα για το τελευταίο σου άλμπουμ ‘’Sync Positive’’.Πιστεύεις πως έχει κάτι διαφορετικό από ο προηγούμενο;
Έχει.Βασικά αυτό συμβαίνει στον καθένα.
Όταν αφιερώνεις χρόνο από την ζωή σου όλο και περισσότερο τότε αισθάνεσαι πιο βαθιά τα πράγματα σε ότι και αν ζεις.
Έγινα 40 χρονών..έτσι αυτό το άλμπουμ είναι ένα από τα πιο πολύτιμα άλμπουμ και για την ζωή μου.Έτσι βρήκα αυτό τον υπέροχο τίτλό ‘’Sync Positive’’.
Hiroshi πως είναι το προσωπικό σου studio;
Τίποτα το ιδιαίτερο..πριν από πολλά χρόνια όταν ζόυσα στην Βοστόνη και στην Νέα Υόρκη έκανα ζυλλογή από πολλά είδη Synthesizer αλλά τώρα όχι.Τα πιο πολλά από τα κομμάτια μου τα κάνω με τον υπολογιστή αλλά έχω πολλά συναισθήματα από αυτά που έμαθα στην αρχή με όλα εκείνα τα Synthesizer που είχα.
Πως ήτανε η αίσθηση να παίζεις μουσική μαζί με τον Satoshi Fumi;
Ο Satoshi είναι ένας πολύ καλός φίλος έτσι μας αρέσει πολύ να παίζουμε μαζί μουσική.Υπάρχει απίστευτη ισορροπία μεταξύ μας.
Ποιος ήτανε ο μεγαλύτερος παράγοντας για την επιτυχία σου μέχρι σήμερα;
Όλοι οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει στην ζωή μου από την μέρα που γεννήθηκα.Όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μου το συνειδητοποίησα…κάθε στιγμή κάθε άνθρωπος σου δίνει κάτι το ξεχωριστό στην ζωή σου.
Τι είναι το επόμενο για τον Hiroshi;
Όπως πάντα…συνεχίζω να κάνω τα ίδια πράγματα αλλά όπως είπα η ζωή μου γίνεται πιο βαθιά..έτσι πιστεύω πως και η μουσική θα αλλάζει όπως και η ζωή μου.
/// Μπορείτε να δείτε την συνέντευξη και στο τεύχος 08 του Refresh Magazine ///
http://issuu.com/refresh-magazine/docs/refresh_magazine_issue_08
--------------------------------------{ 08 }--------------------------------------
ΜΙ-RO
( Από την Ευτυχία Δασκαλοπούλου )
Tο δυναμικό σχεδιαστικό δίδυμο
‘’ΜΙ-ΡΟ’’, που, χωρίς υπερβολές και αισθητικές ακρότητες, αλλά με υψηλές απαιτήσεις
ως προς την ποιότητα, έχει κερδίσει τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο στο χώρο της ελληνικής όσο και της ξένης μόδας!!!
Πείτε μου λίγα λόγια για τις σπουδές σας και την επιθυμία σας να ασχοληθείτε με το σχέδιο μόδας…
Ο Δημήτρης είχε σπουδάσει γραφιστική και, μόλις αποφοίτησε, αποφάσισε να πάει στη σχολή Βελουδάκη για σχέδιο μόδας. Ο Γιάννης σπούδασε marketing σε Αμερικάνικο κολλέγιο. Η μόδα υπήρχε στο αίμα και των δύο απ’ όταν ήμασταν μικροί.
Πώς αποφασίσατε, λοιπόν, το 2003 να ενώσετε τις δυνάμεις σας και να δημιουργήσετε το σχεδιαστικό δίδυμο ΜΙ-ΡΟ;
Ήμασταν φίλοι αρκετά χρόνια πριν και, όταν αναζητήσαμε το επαγγελματικό μας μέλλον, βρήκαμε ότι μπορούμε να έχουμε κοινή πορεία. Η αγάπη και των δύο για το ρούχο, η κοινή αισθητική αλλά και η παρόμοια αντίληψη των πραγμάτων γενικότερα μας ώθησε σ’ αυτή τη συνεργασία.
Γυναίκα και μόδα…και οι δύο γένους θηλυκού και απαιτητικές…κι, όμως, τις έχετε κατακτήσει!!! Τι είναι, κατά τη γνώμη σας, αυτό που ξεχωρίζουν οι γυναίκες στις δημιουργίες σας και τελικά σας εμπιστεύονται, το στιλ, τα κοψίματα;
Πιστεύουμε πως έχουμε μια ισορροπημένη αντίληψη για τη μόδα. Δεν μας αρέσουν οι υπερβολές ούτε επιδιώκουμε να εντυπωσιάσουμε με αισθητικές ακρότητες ή ακόμα και τεχνικές. Μας ενδιαφέρει τα ρούχα μας να είναι φορέσιμα, ιδιαίτερα και να είναι χαρούμενοι όποιοι μας επιλέγουν. Μας αρέσει η γυναίκα ή ο άντρας που φοράει Mi-Ro να αισθάνεται όμορφος και επιθυμητός. Ανεξάρτητα από την ποιότητα που είμαστε πολύ απαιτητικοί και θέτουμε υψηλά standards, μάς αφορά σχεδιαστικά να δημιουργούμε ρούχα αρκετά θηλυκά ή αρρενωπά αντίστοιχα. Επίσης, πιστεύουμε πολύ στο value for money και θεωρούμε πως οι τιμές των ρούχων μας ανταποκρίνονται με το παραπάνω στις τιμές που τα έχουμε.
Δημιουργείτε ρούχα και νυφικά, Prêt-à-Porter de luχe και haute couture…ποια είναι η μούσα σας; Η νησιωτική καταγωγή και των δυο σας, εσένα Γιάννη από την Κέρκυρα κι εσένα Δημήτρη από την Κρήτη, σάς βοηθά στην έμπνευση των σχεδίων σας;
Δεν υπάρχει σταθερή μούσα, με την έννοια συγκεκριμένης γυναίκας. Απλώς σε κάθε συλλογή είναι η σταθερή γυναίκα Mi-Ro που πειραματίζεται ελαφρώς με τη διάθεσή της και αλλάζει στοιχεία, πάντα όμως, κάτω από το ίδιο πρίσμα αισθητικής. Φιλτράρει καινούργια ή ακόμα και αρκετά παλαιότερα στοιχεία ένδυσης και τα βάζει στην καθημερινότητά της, κάνοντας τα απόλυτα σημερινά και σύγχρονα.
Σίγουρα, θεωρούμε πως η καταγωγή μας παίζει σημαντικό ρόλο στην έμπνευση και δημιουργία. Τα βιώματα και οι εικόνες της επαρχίας στην παιδική μας ηλικία πιστεύουμε ότι είναι καθοριστικές για την ελευθερία του πνεύματος.
Ταξιδεύετε συχνά στο εξωτερικό για να αναζητήσετε υφάσματα ή να συμμετάσχετε σε επιδείξεις μόδας;
Προσπαθούμε τουλάχιστον δύο με τρεις φορές το χρόνο να επισκεπτόμαστε πόλεις του εξωτερικού για καινούργια ερεθίσματα και αναζήτηση τεχνικών ή υλικών που δεν υπάρχουν στη χώρα μας. Κάνουμε μία δουλειά που έχει βάλει, καλώς ή κακώς, στην καθημερινότητά μας την έρευνα.
Τι προτείνετε για το φθινόπωρο – χειμώνα 2011-2012;
Το ύφος της καινούργιας μας συλλογής είναι μια συνέχεια του γεωμετρικού και αρκετά θηλυκού στιλ μας, σύμφωνα με κάποιες νέες τεχνικές και υλικά. Θεωρούμε ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει σχεδιαστική συνέχεια σε ένα δημιουργό και αυτό πρεσβεύουμε. Δε θα δημιουργούσαμε ποτέ ένα ρούχο που δε θα επιθυμούσαμε να φοράει η συνοδός μας και αυτό από μόνο του μας οδηγεί αισθητικά. Οπότε, η «γυναίκα» μας για το ερχόμενο χειμώνα δεν απέχει από αυτό που έχουμε παρουσιάσει μέχρι σήμερα.
/// Μπορείτε να δείτε την συνέντευξη και στο τεύχος 07 του Refresh Magazine ///
http://issuu.com/refresh-magazine/docs/teuxos_07print
--------------------------------------{ 07 }--------------------------------------
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΡΒΕΤΑΣ
( Από τη Μαρία Πουρσανίδου )
ΑΜΑΝ, Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΑΙ... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ!!!
Ο Γιάννης είναι γνωστός σε όλους και συστάσεις δε χρειάζονται, μια κοινότυπη συνέντευξη θα ήταν... απλώς κοινότοπη.
Ας γνωρίσουμε καλύτερα αυτό τον πολυμήχανο άντρα μέσα από το ερωτηματολόγιο του Προύστ.
Πότε και πού υπήρξες ευτυχισμένος;-----------
Ευτυχισμένος ήμουν σίγουρα όταν γεννήθηκε ο γιος μου, αλλά και κάθε φορά που περπατάω κάπου με τη γυναίκα μου και ξαφνικά δίχως λόγο με χαϊδεύει. Όμως, ευτυχισμένος είμαι και όταν ανοίγω το ραδιόφωνο στο αμάξι και ακούω το αγαπημένο μου τραγούδι ή όταν ένας καφετζής μου φέρνει έναν αχνιστό ελληνικό καφέ και δεν ξεχνάει να μου φέρει και το νεράκι. Πιστεύω ότι ζωή είναι μικρή για να περιμένεις μόνο «χολιγουντιανές μεγάλες ευτυχίες». Ευτυχία είναι τα μικρά. Αυτά τα μικρά όμως, που έχουν την ιδιότητα να προστίθενται και να φτιάχνουν το μεγάλο.
Πώς φαντάζεσαι την τέλεια ευτυχία;
Σίγουρα κάπου παραθαλάσσια, κάτω από παχιά σκιά με μία μπίρα στο χέρι και γύρω – γύρω υστερικά τζιτζίκια να δίνουν ρυθμό στην ανεμελιά μου.
Τι ή ποιος είναι η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής σου;
Θα μπορούσα να γράψω τη γυναίκα ή το γιο μου. Θα μπορούσα να γράψω τη μάνα ή το σχωρεμένο πατέρα μου, όμως δε θα το κάνω. Ο ήλιος είναι η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής μου. Ο ήλιος που, ενώ είναι ίδιος για όλους, νομίζω πως μου κάνει τη χάρη και φωτίζει, ζεσταίνει και φροντίζει περισσότερο αυτούς που αγαπώ.
Ποιο θεωρείς το μεγαλύτερο επίτευγμά σου;
Το ότι κατάφερα και δημιούργησα μία όμορφη, προσγειωμένη οικογένεια.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Φοβάμαι μην καμιά φορά φύγουν όλοι από γύρω μου και μείνουν μόνοι τους.
Ποια θεωρείς την πιο υπερτιμημένη αρετή;
Την πειθαρχία. Θεωρώ ότι δεν είναι ακριβώς αρετή αλλά τροχοπέδη στη δημιουργία. Για παράδειγμα, θα φέρω το «μάθημα» της έκθεσης που πρέπει να γράφεται με κανόνες και πειθαρχημένα. Μ’ αυτό τον τρόπο απλώς περιορίζουμε την έμπνευση των παιδιών για το νέο, το ριζοσπαστικό και το μόνο που κερδίζουν γράφοντας μία πειθαρχημένη έκθεση είναι να παίρνουν έναν καλό βαθμό και απλώς να γίνονται «βούτυρο στο ψωμί» του συντηρητισμού.
Τι δε σου αρέσει στην εμφάνισή σου;
Η εμφάνιση του καθενός είναι σαν να παίζεις μία παρτίδα πόκερ. Τα χαρτιά που σου μοίρασαν σε μία παρτίδα είναι η εμφάνισή σου. Και να μη σου αρέσουν, αυτά είναι. Μ’ εκείνα παίξε όσο καλύτερα μπορείς. Όμως, να θυμάστε πως και στο πόκερ αλλά και στη ζωή πολλές φορές, δυο εφτάρια κερδίζουν ακόμα και τα καλύτερα χαρτιά. Μπορείς να μπλοφάρεις και να κερδίσεις. Η συμβουλή μου είναι αυτή: Όπως και να είναι η εμφάνισή σου, παίξε έξυπνα και καλή επιτυχία. Παρεμπιπτόντως δεν είχα ποτέ πρόβλημα εγώ με την εμφάνισή μου. Ρωτήστε τους άλλους που με βλέπουν.
Ποιοι είναι οι ήρωές σου στην πραγματική ζωή;
Ήρθε μια φορά στο ραδιόφωνο ένας άνεργος κύριος γύρω στα 55. Το μόνο που μου γύρεψε, ήταν να πω χρόνια πολλά από μικροφώνου στην κόρη του. Εκείνη την ημέρα είχε τα γενέθλιά της και αυτό ήταν το μοναδικό δώρο που μπορούσε να της κάνει μου είπε. Έφυγε μετά από 5 λεπτά να συνεχίσει τη «δουλειά» του. Είχε μετατρέψει από μόνος του το αυτοκίνητό του σε φορτηγάκι και μάζευε από τους δρόμους παλιοσίδερα και τα πουλούσε με τον τόνο. Μου το είπε απλά, σαν καλημέρα. Όταν έφευγε από το ραδιόφωνο, είχα την αίσθηση πως, όπου πατούσε, άφηνε πίσω στο χνάρι του την αξιοπρέπεια και την κιμπαροσύνη του. Ειλικρινά τον ίδιο τον Superman να έβλεπα με εμπριμέ βρακί κι όχι κόκκινο, δεν θα εντυπωσιαζόμουν τόσο πολύ, όσο με εκείνο τον κύριο. Θεωρώ ότι αυτοί είναι οι ήρωες της ζωής. Αυτοί που την παίρνουν, όπως έρχεται, και μετά της δίνουν και καταλαβαίνει.
Αν πέθαινες και επέστρεφες στη ζωή, ποιόν άνθρωπο ή πράγμα θα ήθελες να ενσαρκώσεις;
Θα ήθελα, παρακαλώ, αν ξαναγεννιόμουν, να γυρνούσα πίσω στην ιστορία και να γινόμουν ο σκοπός στην κερκόπορτα που θα είχα το «γερμανικό νούμερο το ξημέρωμα για τις 29 Μαΐου του 1453». Θα ήθελα να ήμουν εγώ εκείνος που αυτή τη φορά θα σφάλιζε καλά την πόρτα και δεν άλλαζε τόσο περίεργα η ιστορία. Αυτό θα ήθελα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου απόφθεγμα;
Αφορμή γυρεύει ο πορδαλάς να κλάσει.
// Ο Γιάννης ετοιμάζει το νέο του βιβλίο 6ο στη σειρά το οποίο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ιανός στα τέλη του Οκτώβρη του 2011.
Ξεκινά κάποια στιγμή τη τηλεοπτική εκπομπή Ράδιο Αρβύλα και μας κρατάει συντροφιά καθημερινά στη συχνότητα του Imagine 89,7 από τις 10.00 έως τις 13.00 παρέα με το Βασίλη Δέλιο και από τις 15.00 μέχρι τις 17.00 με τον Αντώνη Κανάκη και τον Χρήστο Κιούση. //
Υ.Γ. Το ανέκδοτο του Γιάννη!!!
Το παρακάτω ανέκδοτο είναι από το νέο μου ημερολόγιο του 2012.
Υπήρχε μία όμορφη λιμνούλα στο κέντρο της πόλης και φυσικά υπήρχε και το κατάστημα με τις ενοικιαζόμενες βάρκες. Κάποια στιγμή πιάνει το αφεντικό την ντουντούκα του και σαν την Παπαρήγα σε διαδήλωση αρχίζει να φωνάζει:
- Παρακαλείται η βάρκα με αριθμό 99, επαναλαμβάνω η βάρκα 99 να επιστρέψει στη βάση, γιατί ο χρόνος τελείωσε.
Περνάνε μερικά λεπτά και η βάρκα δε γυρίζει. Τα παίρνει το αφεντικό και φωνάζει δυνατά:
- ΝΟΥΜΕΡΟ 99 ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΑΜΕΣΩΣ,
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΑ ΣΟΥ ΧΡΕΩΣΩ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ.
Και πάλι καμία αντίδραση από τη βάρκα νούμερο 99.
Πετάγεται ο γιος του αφεντικού, που προφανώς είχε μοιάσει τη μάνα του, και του λέει:
- Ρε μπαμπά, εμείς έχουμε 70 βάρκες. Δεν έχουμε βάρκα με νούμερο 99.
Ξύνει το κεφάλι του το αφεντικό και μετά από λίγα δευτερόλεπτα σηκώνει την ντουντούκα του και λέει:
- Νούμερο 66, όλα εντάξει;;
Ερώτηση:
Διάβασα τον πρόλογο που γράψατε για μένα και αναρωτιέμαι….
Πέθανα και μιλάτε έτσι για μένα ή θα μου γυρέψετε δανεικά;
/// Μπορείτε να δείτε την συνέντευξη και στο τεύχος 07 του Refresh Magazine ///
http://issuu.com/refresh-magazine/docs/teuxos_07print
--------------------------------------{ 06 }--------------------------------------
ΣΟΦΙΑ ΚΑΡΒΕΛΑ
( Από την Ευτυχία Δασκαλοπούλου )
Της ζήτησα να μου γράψει τους αγαπημένους της στίχους απλά για να την παρουσιάσω. Οι στίχοι του παρακάτω τραγουδιού την εκφράζουν και απλά λένε το όνομα Σοφία Καρβέλα!
Well Enjoy!
…All the money in the world
Couldn't bring back those days.
You pull back the curtains, and the sun burns into your eyes,
You watch a plane flying across a clear blue sky.
THIS IS THE DAY -- Your life will surely change.
THIS IS THE DAY -- Your life will surely change.
You could've done anything -- if you'd wanted
And all your friends and family think that you're lucky.
But the side of you they'll never see
Is when you're left alone with the memories
That hold your life together like
Glue…..
«This is the day The The The»
Να σε αποκαλέσω σχεδιάστρια μόδας; Εσύ πώς νιώθεις;
Άμα πρέπει να με αποκαλέσεις ανάλογα με την δουλειά που κάνω τότε ναι. Εγώ προσωπικά δεν νιώθω τίποτα περισσότερο από την διάθεση στην οποία βρίσκομαι. Η δουλειά αυτή με ικανοποιεί και τις ώρες που δουλεύω είμαι εκεί και μετά έχω ανάγκη να παίξω άλλους ρόλους
Πες μου λίγα πράγματα για τις σπουδές σου και για ποιο λόγο από τα δεκαεφτά σου χρόνια αποφάσισες να ζήσεις μόνιμα στη Νέα Υόρκη;
Η Νέα Υόρκη είναι μία πόλη, που την γνώριζα από μικρή. Οι αμερικάνικες παραγωγές με επηρέασαν πολύ. Δεν την είχα επισκευφθεί καθόλου μέχρι τη στιγμή που μετακόμισα για να σπουδάσω ηθοποιια. Η απόφαση μου να ζήσω εδώ σχετίστηκε με το γεγονός ότι είναι μέσα στο χάος και στην ενέργεια και εμένα αυτό με ηρεμεί. Είναι έντονη και με κάνει να νιώθω ασφάλεια, δε βαριέμαι ποτέ, με προκαλεί να κάνω το καλύτερο δυνατό για μένα και οι μεγαλύτερες μου ανασφάλειες έρχονται αντιμέτωπες με τον χρόνο. Δεν έχω καθόλου χρόνο. Όλα γύρω μου τρέχουν και περνάνε. Οι επιλογές που μου δίνει για να ζήσω είναι πολλές και οι ρυθμοί μου με αυτήν την πόλη ταιριάζουν απόλυτα. Ξεφεύγω με τον Hudson River!
Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το χώρο αυτές; Είχες επιρροές από πολύ μικρή παιδική ηλικία;
Ξεκίνησα ν ασχολούμαι με την μόδα πολύ μικρή, όταν άρχισα να έχω άποψη για το τι θα φορέσει η μητέρα μου στην σκηνή. Μετά για τον καθένα και μετά σε όποιον μου ζητούσε την άποψη μου.(γέλια) Μετά την επέβαλα απλά! Δε γινόταν ! Μετά, ήρθε η Patricia, την έπεισα να με προσλάβει και εκεί ξεκίνησε η δουλειά και το τρέξιμο. Αγαπώ την μόδα και την ομορφιά, το χιούμορ που έχουν κάποια looks και τους ρόλους που «παίζουμε» ανάλογα με το τι φοράμε
Τέχνη. Πώς την αντιλαμβάνεσαι; Επισκέπτεσαι μουσεία-γκαλερί; Επηρεάζεσαι;
Street Art! Favorite artist? Curtis Kulig! Μόλις αγόρασα έναν πίνακα του Κωνσταντίνου Κακάνια. Τον λατρεύω. Πηγαίνω στο Metropolitan Museum Museum of Modern Art συχνά. Μετά έρχεται η κατάθλιψη αντί της έμπνευσης γιατί βλέπω πόσο λίγο ταλέντο έχω!
Μουσική; Ακούς όταν σχεδιάζεις ρούχα; Αν έβαζες μουσική σε ένα defile και τα μοντέλα φορούσαν τις δημιουργίες σου, ποιο είδος μουσικής θα επέλεγες;
Ακούω πολύ Led Zepellin και Dinah Washington. Αύριο ξεκινάων summer school για sewing technique και έχω φτιάξει λίστα με πολύ Yeah Yeah Yeahs…!!! Εξαρτάται και από την collection, σε αυτή τη φάση θα έπαιζε πολύ το Soundtrack του True Romance
Μίλησε μου για τη νέα σου αυτή κίνηση. Εγώ θα το αποκαλούσα πρωτοποριακό, ιδιαίτερο αλλά και αντισυμβατικό. Έκανες κάτι που κανείς δε θα μπορούσε να το σκεφτεί. Brand Skar πώς προέκυψε;
Δεν είναι κάτι καινούριο τα «σκισμένα» μπλουζάκια! Αυτά που γράφω είναι μία απλή γνώμη εμπνευσμένη από κάποιες στιγμές έντονες που έχω ζήσει.
Ποια είναι η διαδικασία ; Το σχεδιάζεις πρώτα μετά επιλέγεις τα υφάσματα; Τα μότο που υπάρχουν σε κάθε ένα μπλουζάκι είναι δικά σου προσωπικά;
Το πατρόν το φτιάχνω με την μοδίστρα μου, μετά γίνεται το sample, μετά το screen printing με την γραφή και μετά το σκίσιμο όπου και το κάνω εγώ. Μπαίνω σε trance, και συνήθως όταν το ξεκινάω δε σταματάω καθόλου για 4 με 5 ώρες. Είναι αρκετά κουραστικό και μονότονο πολλές φορές. Αλλά το αποτέλεσμα πάντα με εκπλήσσει γιατί το κάθε κομμάτι είναι διαφορετικό.
Το πατρόν το φτιάχνω με την μοδίστρα μου, μετά γίνεται το sample, μετά το screen printing με την γραφή και μετά το σκίσιμο όπου και το κάνω εγώ. Μπαίνω σε trance, και συνήθως όταν το ξεκινάω δε σταματάω καθόλου για 4 με 5 ώρες. Είναι αρκετά κουραστικό και μονότονο πολλές φορές. Αλλά το αποτέλεσμα πάντα με εκπλήσσει γιατί το κάθε κομμάτι είναι διαφορετικό.
Θυμίζουν ιστό αράχνης και το καθένα είναι «σκισμένο» σε συγκεκριμένα σημεία. Είναι Τέχνη. Είναι συμβολικό αυτό;
Ναι για μένα είναι Τέχνη, η δική μου Τέχνη! Όταν άρχισα να είμαι πολύ προσεκτική με τον οργανισμό μου ένιωσα την ανάγκη να βγάλω όποια τάση αυτοκαταστροφής μου είχε απομείνει και αυτό βγήκε στα ρούχα μου. Τώρα που το έκανα αυτό νιώθω έτοιμη να αρχίζω να κτίζω, να ράβω, να δημιουργήσω για αυτό και ξεκινάω τα summer school γιατί έχω την ανάγκη να εξελιχθώ σε αυτό το κομμάτι που ενδιαφέρει τόσο πολύ
Ποιο είναι το μότο που σε εκφράζει ως Σοφία και σε κάνει πιο δυνατή και δραστήρια;
Ευτυχία αυτό που με εκφράζει είναι να μπορώ απλά να προσφέρω βοήθεια στον συνάνθρωπο μου. Για μένα αυτό είναι η ηρεμία μου. Με γεμίζει απόλυτα με κάνει να νιώθω όλο και πιο ζωντανή.
/// Μπορείτε να δείτε την συνέντευξη και στο τεύχος 05 του Refresh Magazine ///
http://issuu.com/refresh-magazine/docs/www.refreshmagazine.gr
--------------------------------------{ 05 }--------------------------------------
ΑΝΤΙΝΟΟΣ ΑΛΜΠΑΝΗΣ
(Από τη Μαρία Κοπανά) 
Φώναξε δυναμικά « I will survive » και τα κατάφερε να επιβιώσει στην πόλη μας. Ο Αντίνοος Αλμπάνης μας μιλά για την υποκριτική, την τέχνη και τον εαυτό του.
Θεωρείς πως ένας ηθοποιός γεννιέται µε κάποια χαρακτηριστικά ή
γίνεται µέσα από την σκληρή δουλειά;
Δε γνωριζω κατα ποσο ενας ηθοποιος γεννιεται µε ιδιαιτερα
χαρακτηριστικα και κατα ποσο τα χαρακτηριστικα αυτα ειναι κοινα
για ολους τους ηθοποιους. Ειναι σαν να µου ζητανε να ορισω τη λεξη
“ταλεντο”, και ειλικρινα δεν µπορω. Αντιλαµβανοµαι τις ευκολιες που
µπορει να εχει ενας ηθοποιος ως προς την αξιοποιηση των
εκφραστικων του µεσων, αλλα χωρις δουλεια, χωρις διαβασµα και
χωρις επι της ουσιας µελετη, θα καταληγει να ερµηνευει ολους τους
ρολους µε τον ιδιο ακριβως τροπο.
Τι σε οδήγησε στην υποκριτική;
Η αναγκη µου να ανεβαινω στη σκηνη και να µιµουµαι ολα οσα δεν
ειµαι. Το να µπορω να λεω ψεµµατα χωρις ενοχες.
Έχεις κάνει θέατρο, κινηµατογράφο και τηλεόραση µε επιτυχία. Τι
πιστεύεις πως σου ταιριάζει περισσότερο;
Δεν µπορω εγω να απαντησω σε αυτο. Το µονο που µπορω να πω µε
σιγουρια ειναι οτι ξεκινησα να κανω αυτη τη δουλεια απο την αγαπη
µου για το σινεµα και εκει εχω ζησει τις πιο δυνατες και οµορφες
στιγµες στη ζωη µου. Παρ’ολ’αυτα δεν τα διαχωριζω. Η δουλεια ειναι
η ιδια και η συγκεντρωση που απαιτειται επισης. Το µονο που αλλαζει
ειναι το µεσο “προβολης”.
Κάθε ηθοποιός βιώνει διαφορετικά την επαφή του µε το σανίδι.
Ποια η σχέση σου µε το θέατρο;
Πρωτιστως µε αγχωνει. Ειναι τοσο αµεση η αλληλεπιδραση της
σκηνης µε την πλατεια που µπορει ειτε να απογειωθεις ειτε να νιωσεις
πως αυτο που κανεις δεν ειναι αρκετο. Αλλα αυτη ειναι και η µαγεια
του θεατρου. Λες ενα παραµυθι και ειναι στο χερι σου το κατα ποσο
θα ταξιδεψεις τον θεατη.
Ποια θεωρείς την καλύτερη σου στιγµή µέχρι τώρα;
Αυτη που δεν εχει ερθει ακοµη.
Ποιο ηθοποιό θαυµάζεις περισσότερο και θεωρείς πρότυπο σου;
Μεγαλωσα χωρις προτυπα. Προσπαθουσα παντα στους ηθοποιους
που θαυµαζα να δω τι ειναι αυτο που µε ελκυει σε αυτους και ειδα οτι
πισω απο ολα βρισκοταν µονο η σκληρη δουλεια και η αφοσιωση.
Αν δεν είχες ασχοληθεί µε την υποκριτική, πως θα ήταν η
εναλλακτικά η ζωή σου;
Ενδεχοµενως να ειχα ασχοληθει µε το δηµιουργικο της διαφηµισης
που ειναι και µια απο τις µεγαλες µου αγαπες.
Ποιο ρόλο θα ήθελες να υποδυθείς και δεν το έχεις κάνει ακόµη;
Τον Ιαγο απο τον Οθελλο του Σαιξπηρ.
Υπάρχει κάποιος ηθοποιός της γενιάς σου που να θεωρείς
αξιόλογο;
Ειναι πολλοι οι ηθοποιοι της γενιας µου που θεωρω αξιολογους και
ειµαι περηφανος που ανηκω σε αυτη τη γενια. Θα ηταν κριµα να
αναφερω συγκεκριµενα ονοµατα και να αφησω καποιους απ’εξω. Το
συγκινητικο παντως σε ολα αυτα τα παιδια ειναι οτι αφενος εµαθαν να
µην θεωρουν τιποτα δεδοµενο, αφετερου οτι η δουλεια δεν τους
χρωσταει το παραµικρο.
Η κοινωνία βιώνει το βάρος της οικονοµικής κρίσης, πιστεύεις πως
η τέχνη είναι το αντίδοτο της µιζέριας;
Δεν πιστευω οτι η τεχνη ειναι αντιδοτο στη µιζερια. Ισα ισα η τεχνη
µπορει πολλες φορες να σε µιζεριασει. Απο την αλλη, δε µου αρεσει η
λογικη οτι παω στο θεατρο “για να ξεχαστω” ή “για να γελασω”. Το
θεατρο δεν ειναι ουτε συναυλια ουτε µπουζουκια. Οφειλει να ειναι
ψυχαγωγια. Αν δεν µαθαινουµε απο το θεατρο και δεν το
αντιµετωπιζουµε ως ενα τροπο για να γινοµαστε καλυτεροι ανθρωποι
µεσω του πολιτισµου, τοτε εχουµε χασει το νοηµα της ιδιας της
τεχνης.
Επαγγελµατικά, τι καινούργιο ετοιµάζεις για το µέλλον ;
Μολις τελειωσα τα γυρισµατα για την ταινια “Το Τανγκο των
Χριστουγεννων” που ειναι βασισµενη στο οµωνυµο βιβλιο του Γιαννη
Ξανθουλη σε σκηνοθεσια Νικου Κουτελιδακη. Η ταινια θα βγει στις
αιθουσες το Δεκεµβριο του 2011. Συνεχιζω τις παραστασεις µε το “I
Will Survive” στο θεατρο Σοφουλη στη Θεσσαλονικη µεχρι τις 8
Μαιου, ενω απο 1η Ιουνιου µεχρι µεσα Ιουλιου θα βρισκοµαι στην
παρασταση “Αυτο το παιδι” του Ζοελ Ποµερα σε σκηνοθεσια
Φροσως Λυτρα στην αποθηκη του “Ελληνικου Κοσµου”. Τελος απο
το φθινοπωρο του 2011 θα εχω τη χαρα να ειµαι στο θεατρο Δηµητρης
Χορν µε την παρασταση “Ο Γυαλινος Κοσµος” του Τ.Γουιλιαµς σε
σκηνοθεσια Κατερινας Ευαγγελατου.
http://issuu.com/refresh-magazine/docs/issue_04_may_-_june_02
--------------------------------------{ 04 }--------------------------------------
Δημήτρης Λαγιόπουλους
(Από τη Μαρία Κοπανά)
Νέος, ωραίος και «Μες την Καλή Χαρά».
Ο Δημήτρης Λαγιόπουλος, μας μιλά για τη ζωή του, την καθημερινότητα και τα πρωινά του Σαββατοκύριακου στον Alpha.
Σπούδασες οργάνωση και διοίκηση επιχειρήσεων, εμφανίζεσαι στη τηλεόραση, κάνεις σνόουμπορντ, αγαπάς τον αθλητισμό, ασχολείσαι με το μόντελινγκ,. Τι άλλο πρέπει να γνωρίζουμε για σένα;
Αρκετά δεν είναι αυτά? (χαχα) Έχω κάνει και μεταπτυχιακό στο πανεπιστήμιο Πειραιά στα ναυτιλιακά. Γενικά είμαι άνθρωπος που βρίσκει απόλαυση και χαρά σε απλά καθημερινά πράγματα και σε ότι έχει να κάνει με τη φύση. Ταξιδεύω αρκετά και μου αρέσει να γνωρίζω ξένες κουλτούρες και διαφορετικούς τρόπους ζωής.
Πρόσφατα συμμετείχες στο μοναδικό fashion show του Λάκη Γαβαλά για την collection Άνοιξη –Καλοκαίρι 2011. Πως ήταν η εμπειρία;
Για μία ακόμη φορά πήρα μέρος στο show του κ.Γαβαλά και πραγματικά ήταν μία πολύ όμορφη εμπειρία. Κάθε φορά ο Λάκης με τα μοναδικά του θέματα καταφέρνει και μας εντυπωσιάζει.
Υπάρχει κάποιο περιστατικό πάνω στη πασαρέλα ή back stage που να σου έχει μείνει αξέχαστο;
Πριν 3 χρόνια έκανα στο Fashion Week το show του κ.Τσέλιου και ένα μοντέλο από την Ιταλία βγήκε στην πασαρέλα και έκανε ότι πυροβολεί το κοινό! Πραγματικά το γέλιο που κάναμε ήταν απερίγραπτο!
Μια πετυχημένη οντισιόν σε έφερε στους τηλεοπτικούς δέκτες μας. Ποια η άποψη σου για τον χώρος της τηλεόρασης και τη παρουσίαση;
Δεν έχω ακόμα δημιουργήσει πλήρη άποψη για το χώρο, όντας νέος σε αυτόν, αλλά περνάω πραγματικά καλά και η δουλειά είναι απόλαυση! Όσο μάλιστα περνάει και ο καιρός χαλαρώνω και περνάω ακόμα καλύτερα!
Η εκπομπή «Μες την καλή χαρά» μας κερδίζει γιατί μοιάζετε να είστε μια παρέα που περνάει τέλεια. Πως νιώθεις που είσαι κομμάτι της;
Είναι ευτυχία για μένα να είμαι μέλος αυτής της παρέας γιατί ειλικρινά αυτό το παρεϊστικο κλίμα επικρατεί όλη τη διάρκεια τόσο on air όσο και στα διαλείμματα! Πολλές φορές μάλιστα νιώθω ότι βρίσκομαι στην τάξη πάλι στο λύκειο που ψάχναμε συνέχεια να κάνουμε μία σκανταλιά.
Έχεις συνηθίσει πλέον να εκτίθεσαι στην τηλεόραση; Πως αντιμετωπίζεις την κριτική;
«Ευτυχώς» ακόμα δεν έχει ασχοληθεί κάποιος των media μαζί μου. Θυμάμαι όμως την πρώτη φορά που είδα στο Θέμο ένα βιντεάκι της εκπομπής που είχε βάλει εμένα και ένα «απαγορευμένο φυτό» πάνω από το κεφάλι μου γιατί ταίριαζε με το φόντο.
Μοιάζεις άνθρωπος που κυνηγά τις νέες προκλήσεις. Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια σου;
Μου αρέσουν όντως οι νέες προκλήσεις. Μου αρέσουν όμως και τα απρόοπτα γιατί αυτά είναι που απολαμβάνεις περισσότερο στη ζωή. Σχέδια υπάρχουν, αλλά επειδή είναι σε πρώιμο στάδιο ακόμα δεν θα ήθελα να αναφερθώ.
/// Μπορείτε να δείτε την συνέντευξη και στο τεύχος 03 του Refresh Magazine ///
--------------------------------------{ 03 }--------------------------------------
Cayetano
(απο τη Μαρία Κοπανά)
«Κάπου εκεί τελείωσε και η µουσική σύνθεση στην Ελλάδα» είπε ακούγοντας ένα κοµµάτι του Μάνου Χατζηδάκι να σιγοπαίζει, την ώρα που ολοκληρώσαµε την συνέντευξη. Και όµως, ο Γιώργος Μπρατάνης, γνωστός ως Cayetano, ταξιδεύει, ονειρεύεται και πλάθει µελωδίες αποδεικνύοντας το αντίθετο.
Μοιράσου µαζί µας το ξεκίνηµα σου. Πως ήρθες σε επαφή µε την µουσική;
Η αρχή έγινε µε ένα µικρό µπρελόκ-αρµόνιο που χάρισαν κάποιοι Βούλγαροι οικογενειακοί φίλοι στον πατέρα µου. Πιτσιρικάς τότε άρχισα να καταπιάνοµαι µε εκείνο. Έπειτα µια θεία µου έφερε ένα µικρό αρµόνιο από την Γερµανία. Εκεί άρχισα να γράφω τα πρώτα κοµµάτια σε ηλικία 6-7 χρονών, χωρίς να γνωρίζω µουσική. Ακολούθησε το ωδείο, όταν τα άλλα παιδιά µάθαιναν µπάσκετ ή καράτε, εγώ προτιµούσα τη µουσική.
Ξεκίνησες τη µουσική σου πορεία στην ηλικία των 19 ετών µε το συγκρότηµα Στρογγυλό Κίτρινο το 1996. Ποιες είναι οι αναµνήσεις σου από τότε;
Ήταν ωραία εποχή, µακάρι να ξαναερχότανε. Γνώριζα τον Άκη Πελτέκη, τον frontman του συγκροτήµατος, ο οποίος είχε κάποιες εµπειρικές γνώσεις στη κιθάρα. Συζητώντας µια µέρα, αποφασίσαµε να δηµιουργήσουµε ένα συγκρότηµα που να παίζει τη µουσική που ακούγαµε τότε, στους ήχους των Tindersticks. Στο σχήµα µας προστέθηκαν και ο Κώστας Τυριτίδης µε τον Λεωνίδα Μπεϊλή και στους πρώτους µήνες δηµιουργίας τους συγκροτήµατος είχαµε ήδη κυκλοφορήσει 5 κοµµάτια. Τα κοµµάτια αυτά ήταν αρκετά καλά ώστε να υπογράψουµε µε την θρυλική Lazy Dog. Συνοπτικά, τρία χρόνια µε τα παιδιά, δύο δίσκοι, πολλά επεισοδιακά live, ήταν ωραία.
Έφυγες τυχοδιωκτικά για την Ισπανία , όπως έχεις δηλώσει παλιότερα, µετά την διάλυση του συγκροτήµατος. Ποια στοιχεία σε κέρδισαν σε αυτή τη χώρα;
Το τυχοδιωκτικό στοιχείο το έχω µέσα µου και µε βασανίζει. Μέχρι να πάω στη Βαρκελώνη, είναι αστείο αλλά νόµιζα πως η πόλη αυτή ήταν µέρος των ΗΠΑ.
Εκεί, η µουσική και οι άνθρωποι είναι το ένα και το αυτό. Η πολυπολιτισµικότητα που διακρίνει την Ισπανία και κυρίως µια πόλη σαν την Βαρκελώνη σε κατακτά. Υπήρχε πολύ έντονη καλλιτεχνική ατµόσφαιρα την εποχή που ήµουν εκεί. Χωρίς άδειες από το δήµο στήνονταν στο δρόµο αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις και live συναυλίες από γνωστούς καλλιτέχνες όπως οι Buena Vista Social Club και ο Manu Chao.
Την µουσική σου ταυτότητα την απόκτησες κατά την παραµονή σου στην χώρα των Ιβήρων;
Μέχρι να πάω στην Ισπανία, ναι µεν άκουγα και άλλα πράγµατα αλλά η ψυχεδελική, κλασσική ροκ ήταν η προτίµηση µου. Μουσική δεν έµαθα από τα ωδεία αλλά από τους Pink Floyd και τους King Crimson. Εκεί όµως συνειδητοποίησα πως υπάρχει πολύ φρέσκος και διαφορετικός µουσικός ήχος και αφοµοίωσα και το Latin στοιχείο στα κοµµάτια µου.
Το όνοµα Cayetano πως προέκυψε;
Στη Βαρκελώνη, πήρα τη θέση ενός Μεξικανού πιανίστα, ονόµατι Cayetano, σε ένα γνωστό συγκρότηµα που έπαιζε στη πόλη. Ο κόσµος µας µπέρδευε επειδή µοιάζαµε φυσιογνωµικά και µε φώναζε Cayetano. Ο τραγουδιστής του συγκροτήµατος τους διόρθωνε και έλεγε το όνοµα µου µέχρι που βαρέθηκε να το κάνει. Και έτσι µου έµεινε. Τώρα πια νοµίζω µε χαρακτηρίζει, είναι το δεύτερο όνοµά µου. Έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια και όµως το νιώθω σαν χθες.
Σε αυτή τη περίοδο της ζωής σου άρχισες να γράφεις µουσική για το θέατρο και το κινηµατογράφο. Είναι διαφορετική αυτή η εµπειρία;
Το να γίνεις µέρος µιας ταινίας, πόσο µάλλον όταν σου αρέσει κιόλας, είναι µεγάλη υπόθεση. Το να γράφεις µουσική νοµίζω πως είναι και κάτι παραπάνω από το να είσαι απλά παράγοντας της ταινίας, επειδή όταν πλάθεις τον ήχο της, στην ουσία διαµορφώνεις πάρα πολύ αυτό που τελικά θα δει ο θεατής. Σε µια όµορφη εικόνα αν προσθέσεις µια δυνατή µουσική, ξέρεις ότι προσθέτεις βάθος στο τελικό αποτέλεσµα, νιώθω δηλαδή να σκηνοθετώ και εγώ. Και κάπου εκεί άρχισα να γράφω έχοντας στο µυαλό µου εικόνες.
Ο τρόπος που συνθέτεις µουσική είναι µέσω εικόνων δηλαδή; Τι σε εµπνέει για να δηµιουργήσεις ένα κοµµάτι;
Κυρίως ναι. Πάντα µου άρεσε να πλάθω σενάρια περπατώντας στο δρόµο. Για παράδειγµα βλέπω ένα ζευγάρι, σκαρφίζοµαι µια ιστορία και η φαντασία κάνει τη δουλειά της. Όλη αυτή η εικόνα αποκτά το δικό της soundtrack. Συνηθίζω να παρατηρώ τον κόσµο, το πώς αντιδρά και κινείται µέσα στην καθηµερινότητα του.
Η σύνθεση πηγάζει από το µυαλό ή είναι κάτι τελείως συναισθηµατικό και πηγάζει από τη καρδιά;
Και από τα δύο. Σε κάποιους η λογική και τα µαθηµατικά έχουν το πρώτο ρόλο και σε άλλους καλλιτέχνες υπερισχύει το συναίσθηµα. Πιστεύω πως ανήκω στην δεύτερη κατηγορία. Στη πρώτη κατηγορία είναι πιο εύκολο να πιάσεις το εµπορικό στοιχείο του πράγµατος. Στη σύνθεση µέσα από το συναίσθηµα είναι το ρίσκο, αν το κοινό θα συµφωνήσει µε τις δικές σου εικόνες ή όχι. Αλλά όσοι το προτιµούµε δεν βγαίνουµε χαµένοι.
Με ποιες λέξεις θα περιέγραφες την µουσική σου σε κάποιον που δεν θα την γνώριζε;
Κατά βάση η µουσική µου βασίζεται σε dub, ενσωµατώνει latin και funk στοιχεία µέσα, και επενδύεται µε ένα ηλεκτρονικό τρόπο. Δεν µπορώ να την κατατάξω κάπου όµως, επειδή τα µέσα που δουλεύω µπορεί να είναι ηλεκτρονικά, αλλά από την άλλη χρησιµοποιώ πραγµατικά όργανα, όπως φλάουτα και κιθάρες.
Είσαι κατά ή υπέρ της ελεύθερης διακίνησης της µουσικής µέσω διαδικτύου;
Είµαι υπέρ. Αυτός που είναι να υποστηρίξει και είναι να αγοράσει, θα αγοράσει. Προτιµώ να υπάρχει η µουσική µου σε κάθε σπίτι στον πλανήτη έστω και ελεύθερα, παρά να την έχουν λίγοι. Το ελεύθερο κατέβασµα πειράζει κυρίως τις πολυεθνικές που χάνουν τις τεράστιες πωλήσεις. Οι µικρές ανεξάρτητες εταιρίες έχουν το δικό τους κοινό. Βέβαια θα ήταν καλό σε όποιον ακροατή αρέσει πολύ ένας δίσκος να τον αγοράζει.
Υπάρχουν καλλιτέχνες που δηµιουργούν µουσική για το κοινό τους και άλλοι που δηµιουργούν για τον εαυτό τους. Σε ποια κατηγορία ανήκεις;
Είµαι αρκετά εγωιστής µε την καλή έννοια, γράφω για µένα. Χαίροµαι διπλά που ότι δηµιουργώ για µένα αρέσει και σε άλλο κόσµο. Δεν µπορώ να φτιάξω ένα κοµµάτι κατά παραγγελία ή µόνο και µόνο για να αρέσει.
Τι είδους µουσική σου αρέσει να ακούς;
Ακούω τα πάντα και συνέχεια ψάχνω νέες µελωδίες. Έχω την τύχη να είµαι στη λίστα πολλών εταιριών όποτε µου στέλνουν άπειρα promo µήνες πριν κυκλοφορήσουν. Κάθε εβδοµάδα έχω ογδόντα µε εκατό νέες κυκλοφορίες να ακούσω, όλες διαφορετικές µεταξύ τους. Ανακαλύπτω κοµµάτια που ξεχωρίζουν και άλλες φορές τα ενσωµατώνω στα DJ sets µου και κάποια άλλα τα κρατάω για τον εαυτό µου.
Στα DJ sets σου τι µουσικές συµπεριλαµβάνεις;
Δεν παίζω δικά µου κοµµάτια, πολύ σπάνια. Στα DJ sets µου προτιµώ funky και groovy µουσική και σίγουρα όχι downtempo ήχους. Κάνω τέτοιες µουσικές επιλογές για να περάσουµε καλά σε ένα τεράστιο πάρτυ, µουσικές όχι µόνο για τον κόσµο αλλά που θα άκουγα και εγώ στο σπίτι.
Το αγαπηµένο µου κοµµάτι είναι το Doppelganger από τον δίσκο σου “The Big Fall”. Τι ιδιαίτερο κρύβει αυτό το κοµµάτι;
Στην πρώτη περιοδεία που κάναµε το 2007, πολύ πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος “the Big Fall” to 2009, είχα ετοιµάσει αυτό το κοµµάτι. Στις Σέρρες παίζαµε σε έναν πολύ όµορφο χώρο, χωρητικότητας διακοσίων ατόµων. Εκεί επικρατούσε απόλυτη ησυχία από το κοινό και τους ανακοινώνω πως θα παίξουµε ένα καινούργιο κοµµάτι για το οποίο δεν έχουµε όνοµα, να το ακούσουν και να προτείνουν. Αρχίζουν και φωνάζουν διάφορα ονόµατα και µε το που τελειώνουµε, έρχεται µια κοπέλα και µου αφήνει ένα χαρτάκι στο οποίο γράφει το όνοµα της, Ειρήνη και την λέξη Doppelganger. Μου εξήγησε τι σηµαίνει και το κράτησα, ήταν ο τίτλος που έπρεπε.
Μίλα µας για την τελευταία δισκογραφική δουλειά σου “Back Home”.
Ακούγοντας το “Back Home” αποσπασµατικά θα το χάσεις. Ο δίσκος αυτός φτιάχτηκε για να είναι µια ιστορία σε δέκα ενότητες. Για να καταλάβεις το νόηµα του πρέπει να τον ακούσεις ολόκληρο από την αρχή ως το τέλος. Εµπεριέχει τα πάντα, από το άκρως συναισθηµατικό Fairytales µέχρι και το πιο εσωτερικό, σκοτεινό I left my Girl for a Bizarre Sextet. Αυτή η δουλειά είναι η πιο καλή, ώριµη και ολοκληρωµένη που έχω κάνει ως τώρα. Κάποιο διαφωνούν, αλλά είναι ένα έργο και όπως θέλει καθένας το κρίνει.
Τι συµβολίζει για σένα αυτή η «επιστροφή» που κρύβει ο τίτλος “Back Home”;
Είναι συµβολικό, είναι µια επιστροφή σε πιο γήινους τόνους. Χρησιµοποίησα πολλά περισσότερα αναλογικά όργανα, ίσως και πιο συµβατικές φόρµες, µια επιστροφή λοιπόν στο βατό. Για µένα ο τίτλος είχε µουσική υπόσταση και όχι µια κυριολεκτική επιστροφή κάπου. Μ’ αρέσει όµως αυτή η αλληγορία που κρύβεται και τα διάφορα νοήµατα του τίτλου. Πολλά περιοδικά, για παράδειγµα, έγραψαν πως επέλεξα αυτό το τίτλο επειδή γύρισα σε ελληνική εταιρία, εγώ δεν το είχα σκεφτεί.
Το τατουάζ Freestyle στο χέρι σου τι είναι ακριβώς;
Μια κακή νύχτα στο Παρίσι είναι. Το Freestyle είναι µια έννοια που µε χαρακτηρίζει, οπότε εκτός από εκείνη τη νύχτα, µου θυµίζει ότι πρέπει να αυτοσχεδιάζουµε και να αφήνουµε τα πράγµατα να ακολουθούν τη πορεία τους.
/// Μπορείτε να δείτε την συνέντευξη και στο τεύχος 02 του Refresh Magazine ///
--------------------------------------{ 02 }--------------------------------------
Τι σκέφτεσαι, όταν παίζεις μουσική μπροστά σε κοινό; Τι μετράει για σένα στο πώς θα ξεδιπλώσεις ένα σετ;
Ποιους άλλους Έλληνες μουσικούς παραγωγούς θεωρείς αξιόλογους;
Κάτι που ανακοίνωσα και πολύ πρόσφατα είναι ένα καινούργιο project που ετοιμάζω για τις αρχές του 2012, με έναν καλλιτέχνη, με φοβερή φωνή και μουσικές γνώσεις, από το Λος Άντζελες. Θα είναι όλο το άλμπουμ με original tracks που γράψαμε μαζί, παραγωγή εγώ και φωνή εξολοκλήρου αυτός. Περισσότερα όμως σε 2-3 μήνες!
--------------------------------------{ 01 }--------------------------------------
V-Sag
/ Greeks Do it Better /
(απο τη Ξένια Δασκαλοπούλου)
Τον ήχο του V-Sag, του μουσικού παραγωγού Βασίλη Σαγώνα, τον γνώρισα πρόσφατα και ντρέπομαι που το ομολογώ. Καθαρός ηλεκτρονικός ήχος, πρωτότυπος αλλά και ατμοσφαιρικός. Η μουσική του μακάρι να ήταν δυνατό να αποτυπωθεί στο χαρτί, αλλά δεν γίνεται. Αν δεν έχεις ακούσει, έστω ένα κομμάτι του V-Sag, ήρθε ο καιρός να το κάνεις.. Γιατί οι Έλληνες το κάνουν καλύτερα!
Η μουσική ήταν από μικρή ηλικία για σένα μέρος της ζωής σου. Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να φτιάξεις τη δική σου μουσική;
Πάνω απ’ όλα, πολλά συναισθήματα που ήθελα να τα εξωτερικεύσω. Άλλοι σπάνε πράγματα, άλλοι βγαίνουν και μεθάνε, εγώ άρχισα να γράφω μουσική. Δεν είναι διαφορετικό από οποιοδήποτε επάγγελμα ή ασχολία κάνει ένας άνθρωπος που το επέλεξε.
Πάνω απ’ όλα, πολλά συναισθήματα που ήθελα να τα εξωτερικεύσω. Άλλοι σπάνε πράγματα, άλλοι βγαίνουν και μεθάνε, εγώ άρχισα να γράφω μουσική. Δεν είναι διαφορετικό από οποιοδήποτε επάγγελμα ή ασχολία κάνει ένας άνθρωπος που το επέλεξε.
Ποια ακούσματα θα έλεγες πως σε επηρέασαν για να κατασταλάξεις στο προσωπικό σου στυλ;
Κυρίως των 90s αλλά με πιο πρόσφατο ηλεκτρονικό ήχο στο φόντο. Δεν μιλάω για τις διασκευές που έχω κάνει αλλα γενικότερα το στυλ το οποίο ακολουθώ. Ερμηνεία (έστω μουσικά άν όχι με φωνή) και αγάπη πάνω απ’ όλα...
Μουσικές σου έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο μέσα από set πασίγνωστων DJ και παραγωγών, όταν ξεκινούσες ποιο ήταν το όνειρό σου;
Ν’ ακούσω ένα κομμάτι μου από τον οποιοδήποτε DJ σε οποιοδήποτε μαγαζί. Θυμάμαι που πήγαινα σε cd τα κομμάτια μου (όταν ήμουν στην αρχή) και έτρωγα άκυρο. Αλλά σε αυτό οφείλω ότι τώρα είμαι καλύτερος και το όνειρο αυτό εξελίχθηκε στο να θέλω να παίξω, να ξαναγράψω, να βγάλω δεύτερο-τρίτο-τέταρτο άλμπουμ και πάει λέγοντας... Ένα βήμα τη φορά!
Από πού αντλείς έμπνευση για να δημιουργήσεις ένα ξεχωριστό μουσικό κομμάτι;
Από την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι! Η οποία δεν γίνεται να είναι ουδέτερη.
Χίλιες φορές να μην περνάω καλά, παρά να είμαι σε στάσιμη θέση, θα γράψω
μουσική αλλά θα πάθει μαζί μου κατάθλιψη αυτός που θα το ακούσει! Βέβαια, αν είμαι καλά και ευτυχισμένος..., άλμπουμ έτοιμο σε μια βδομάδα που λέει ο λόγος!
Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μουσικό στίγμα σου, το στοιχείο που σε ξεχωρίζει ανάμεσα στους υπόλοιπους παραγωγούς;
Ότι, πολύ περήφανα θα το πω, δεν ακολουθώ τη μουσική μόδα. Να μη σου πω ότι πάω ανάποδα κιόλας. Ελεκτρο-ήχος; Ατμοσφαιρικός εγώ. Ψηλοί ρυθμοί; Χαμηλοί εγώ. Γενικά μου αρέσει να πάω κόντρα στο κατεστημένο, και δεν το κάνω επίτηδες, απλώς βαριέμαι να ακούω τα ίδια και τα ίδια και φαίνεται στα set και στη μουσική που γράφω αυτό.
Τι σκέφτεσαι, όταν παίζεις μουσική μπροστά σε κοινό; Τι μετράει για σένα στο πώς θα ξεδιπλώσεις ένα σετ;
Μου αρέσει πολύ η dance μουσική και επιλέγω τα πραγματικά αγαπημένα μου κομμάτια για τα σετ μου. Πρώτο κριτήριο είναι να χορεύω εγώ. Αν δε “με ανεβάζω”, τότε δεν θα ανέβει ούτε ο κόσμος. Δεν υποκρίνομαι, όταν σηκώνω τα χέρια ψηλά και χορεύω. Απλώς, όπως είπες, χρειάζεται ξεδίπλωμα ένα σετ. Δεν τα πετάς τα τραγούδια τα δυνατά στην αρχή, όλα θέλουν τον χρόνο τους για να έρθουν και η διάθεση όσο γρήγορα ανεβαίνει τόσο γρήγορα πέφτει, γιαυτό χρειάζεται να δίνω πολλή προσοχή στη ροή!
Υπάρχει κάποιο κομμάτι που να κρατά μια ξεχωριστή θέση μέσα σου;
Όλα τα κομμάτια μου μου θυμίζουν κάτι. Ίσως το “feather” να είναι αυτό που στιγμάτισε μια περίοδο της ζωής μου και ήταν τελείως συγκυριακό το πώς γράφτηκε. Σαν album όμως θα επέλεγα το “fantasy era”, μιας και ήταν η αρχή για τα πάντα, και μέσα σ’αυτό η βοήθεια του DJ Tarkan το έκανε ακόμη πιο πολύτιμο για εμένα.
Με ποιο καλλιτέχνη που δεν έχεις συνεργαστεί ακόμη, θα ήθελες να το κάνεις σύντομα;
Με την Amy Lee των Evanescence! Η φωνή της απλώς με εξουσιάζει.
Ποια η άποψή σου για τη ραγδαία αναγνώριση της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής από το κοινό και από τα μέσα, τον τελευταίο καιρό;
Εξαρτάται για ποια ηλεκτρονική μουσική της ελληνικής σκηνής μιλάμε. Υπάρχει μεγάλο χάσμα ανάμεσα στα εμπορικά κομμάτια με τις κυκλοφορίες απο εταιρείες, όπως The Sound Of Everything, Klik Records κ.α. Σίγουρα, ο ήχος έγινε πιο εύκολος, αλλά παραμένει τελείως underground, ο καθαρός, ηλεκτρονικός, ατμοσφαιρικός ήχος...
Ποιους άλλους Έλληνες μουσικούς παραγωγούς θεωρείς αξιόλογους;
Πάρα πολλοί Έλληνες γράφουν απίστευτη μουσική και δεν το λέω για να το πω, παίζω πάρα πολλά κομμάτια στα set μου από Dousk, G-Pal, Tone Depth, DJ Tim, Dim Chord... από πού ναρχίσω και πού να τελειώσω...
Μίλησέ μας για τη τελευταία δουλειά σου.
To “Heartfeels” είναι ίσως η ανώτερη, από τεχνικής πλευράς, δουλειά μου. Τώρα το, αν αρέσει σε κάποιον είναι υποκειμενικό, αλλά όλα τα albums μου περιέχουν παραγωγές που θα αρέσουν και κάποιες που θα είναι διαφορετικές από τα γούστα του καθενός. Σ’ αυτό, λοιπόν, έχω για πρώτη φορά συνεργασία με αντρική φωνή, ο πλέον σε όλους γνωστός, Tareq, με τον οποίο και γράψαμε μαζί το “Slipping Away From Me” και στο δικό του άλμπουμ “Mosquito’’. Ανάμεσα στα υπόλοιπα, ξεχωρίζω τη διασκευή στο original της “Dulces Pontes”, “Cancao Do Mar”, το οποίο ερμήνευσε -με όλη τη σημασία της λέξης- η Αθηνά Ρούτση και φυσικά και παλιές γνωστές συνεργασίες, όπως αυτές με τον Χρήστο Στυλιανού και Λευτέρη Λάππα, και φωνές, όπως η Ελένη Ρήγα (Baby Queen) και η Γιάννα Θωμά.
Τι επιφυλάσσεις για το κοινό σου στο μέλλον;
/// Μπορείτε να δείτε την συνέντευξη και στο τεύχος 02 του Refresh Magazine ///
--------------------------------------{ 01 }--------------------------------------
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΜΠΕΡΙΔΗΣ
(απο τη Μαρία Κοπανά)
Χαμογελαστός και γεμάτος θετική ενέργεια, χιουμορίστας, ειλικρινής, επικοινωνιακός και χειμαρρώδης. Σε αυτή τη συνέντευξη ο Γιάννης Τσιμπερίδης, γνωστός στο ευρύ κοινό από τους Φανέλα Ριγέ, τα είπε όλα μόνος του και εγώ απλώς πάτησα το rec.
Δεν δηλώνω τραγουδιστής με την καμία, απλώς προέκυψε. Τραγουδάω πολλά χρόνια, φέτος μπήκα στη 15η χρονιά, αν δεν κάνω λάθος. Ουσιαστικά είναι ένα χόμπι, ασχέτως με το αν από εκεί προέρχονται τα κύρια έσοδά μου και γενικώς πηγαίνει πολύ καλά η ιστορία.Με τα παιδιά απ’ τους Φανέλα Ριγέ είστε από την αρχή μαζί ή γνωριστήκατε στη πορεία;Καταρχάς, το πρώτο πράγμα που ρωτούν είναι τι συνέβη, ούτε έχουμε μαλώσει, ούτε έχει γίνει κάτι στραβό.Αρχικά, πριν ξεκινήσει η φάση με την μπάντα, έπαιζα μουσική στο Ciro’s Pomodoro, το μαγαζί της Α. Βίσση στην παραλία. Εκεί ξεκινήσαμε να παίζουμε μαζί με έναν πολύ καλό φίλο και δικό μου άνθρωπο, τον Αλέξανδρο Ραΐδη. Παίζαμε μαζί, περάσαμε καταπληκτικά 2 χρονιές απίστευτες. Μετά εμένα μου είχε μπριζωθεί, είχα μπει στο τρυπάκι να κάνω μια μπάντα όπως την φανταζόμουνα, τύπου Φανέλα Ριγέ. Δηλαδή να είναι λίγο πιο εμπορικό αλλά να κάνω και αυτό που μου κατεβαίνει στο κεφάλι. Του λέω «βοηθάς»!!! Ο Αλέξανδρος έχει τελειώσει σύνθεση στην Αγγλία και έτσι μπήκαμε στη διαδικασία να φτιάξουμε την μπάντα. Βρήκαμε μουσικούς που μας έκαναν, αλλά δεν ήμασταν φίλοι με τα παιδιά από πριν.Κατά τη διάρκεια, επειδή περάσαμε πάρα πολλά, πιστεύω πως ίσως ήμασταν η μπάντα που έπαιξε περισσότερο στη Θεσσαλονίκη το τελευταίο χρονικό διάστημα και όχι μόνο, αλλά και παντού, βλέπαμε πιο πολύ τα παιδιά παρά, για παράδειγμα, τις κοπέλες μας. Αυτό μας έδεσε, μας έκανε να είμαστε πολύ κοντά και αυτό δεν έχει αλλάξει φυσικά.Αυτό που άλλαξε είναι ότι κατά τη διάρκεια πέρασε μια κρίση γενικά η ιστορία το καλοκαίρι, αν θυμάστε, αφού για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν χάλια ο καιρός στη Χαλκιδική, πράγμα κακό. Ήταν μια καλή ευκαιρία όμως, επειδή όλοι ήθελαν να κάνουν τα πρωινά τα δικά τους πράγματα και εγώ τα δικά μου, με τη σχολή και τα διάφορα, καθένας να πάρει το δρόμο του.Και εγώ σε συνεννόηση με την εταιρία μου, είπαμε, από τη στιγμή που είναι κάτι που το αγαπώ, να το συνεχίσουμε ως Γιάννης Τσιμπερίδης πλέον.Οπότε σόλο;Τι σόλο, εντάξει, πάλι έχω δικούς μου μουσικούς που είμαστε παρέα. Γενικώς, στη Θεσσαλονίκη είμαστε 50 μουσικοί συνολικά που όλοι λίγο πολύ γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Αύριο π.χ θα παίξουμε με τον Αλέξανδρο από τους Φανέλα Ριγέ. Έχω πλέον ένα στάνταρ σχήμα που είναι όλοι επαγγελματίες. Με το σχήμα αυτό και με τον Μιχάλη Εμιρλή ήμασταν στο Fix πριν δύο μήνες. Εκεί ήμουν ως Γιάννης Τσιμπερίδης. Στον δικό μου τον μικρόκοσμο μπορεί να ξέρουν το Γ. Τσιμπερίδης, γενικώς, όμως, δεν το ξέρουν το όνομα. Το Φανέλα Ριγέ θα ακολουθήσει για ένα χρονικό διάστημα ακόμη, για να ξέρει ο κόσμος ακριβώς περί τίνος πρόκειται.Κάνατε ένα πολύ μεγάλο μπαμ πριν δύο χρόνια’ δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην συζητούσε για εσάς στην πόλη…και…ξαφνικά εξαφανίστηκε το όνομα.
Το εξαφανίστηκε δεν ισχύει. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κατεβήκαμε Αθήνα. Άρα, όντας εκεί χαθήκαμε από εδώ. Ήμασταν ένα τετράμηνο. Το πρώτο χρονικό διάστημα παίζαμε στο μαγαζί του NiVo, κάθε Κυριακή. Άρα, εδώ δεν κάναμε εμφανίσεις. Είχαμε περιοδεία και παίζαμε παντού. Και πέρυσι το καλοκαίρι κατεβήκαμε κάτω στα παλιά στέκια, στη Γλυφάδα, λόγω της συνεργασίας που είχαμε με τον Νίκο Τερζή.
Το ανέφερα γιατί στη Θεσσαλονίκη είναι πολύ εύκολο να κυκλοφορήσει οποιαδήποτε φήμη.
Η αλήθεια είναι ότι κατεβήκαμε κάτω και κάθε εβδομάδα είχαμε live. Θεωρώ ότι όλο το promo και την πορεία ενός μουσικού σχήματος το καθορίζουν δύο πράγματα, η δισκογραφία και τα live. Πιστεύω ότι στο κομμάτι του live ήμασταν αξιοπρεπέστατοι και σε πολύ καλό επίπεδο, ενώ στο κομμάτι το δισκογραφικό δυστυχώς δεν προλάβαμε να βγάλουμε το υλικό που έχουμε. Βγάζαμε ένα κομμάτι και, μετά από ένα εξάμηνο ας πούμε, βγάζαμε άλλο κομμάτι. Τώρα βγάζω κομμάτι ως Γ. Τσιμπερίδης, όμως.
Ίσως βέβαια να είναι γενικώς και η όλη κατάσταση έτσι πλέον, που να σε οδηγεί προς τα εκεί. Αυτό που παλιά λέγαμε να βγάλεις ένα άλμπουμ δεν υπάρχει, όλοι κυκλοφορούν singles, βγάζουν ένα κομμάτι, μετά από τρεις μήνες άλλο και, όταν μαζευτούν μετά από τρία χρόνια (γέλιο), το κάνουν και ένα δίσκο.
Με τι άλλο ασχολείσαι εκτός από τη μουσική;
Σπουδάζω Διαιτολογία στα Τ.Ε.Ι της πόλης μας και είμαι κοντά στο να πάρω το πτυχίο μου. Στα σαράντα μου δεν με φαντάζομαι τραγουδιστή. Με την καμία. Μετά από μια δεκαετία με φαντάζομαι με οικογένεια, παιδιά, οικογενειάρχης άνθρωπος με διαιτολογικό γραφείο. Και να έχω αράξει στα κυβικά μου.
Δηλαδή γραφείο με φωτογραφίες από πάνω από την πορεία σου;
Έλα μωρέ, φωτογραφίες…, θα έχω το facebook ακόμα. Πλάκα κάνω. Ασχολούμαι με τη φωτογραφία πολλά χρόνια και επί σειρά ετών και επαγγελματικά. Πλέον, πολύ επιλεκτικά σε πράγματα που θέλω να κάνω εγώ. Οι φωτογραφίες δεν ξέρω αν θα είναι από live ή τέτοια, θα είναι σοβαρό το γραφείο. Ψέματα δεν θα είναι σοβαρό το γραφείο.
Με αυτό έχεις αποφασίσει να ασχοληθείς; Γιατί μπορεί να πας τόσο καλά, να γίνεις πολύ γνωστός και πρώτο όνομα..
Δεν έχει να κάνει κάτι. Γενικά πιστεύω πως υπάρχουν κατηγορίες καλλιτεχνών. Δεν το λέω για να κατακρίνω καταστάσεις, απλώς πώς αισθάνομαι εγώ. Υπάρχουν άνθρωποι που ανεβαίνουν δύο ώρες στο stage ή στην πίστα και μετά αυτό το πράγμα το κουβαλούν και τις υπόλοιπες είκοσι δύο ώρες της ημέρας στη ζωή τους. Και υπάρχει και η κατηγορία που τα διαχωρίζει. Θέλω να πιστεύω πως ανήκω και εγώ στην κατηγορία αυτή. Στις δύο ώρες, ναι μεν κάνω τη δουλειά μου, επειδή την γουστάρω και επειδή είμαι τραγουδιστής που πατάει στα πόδια του, απ’ την άλλη βέβαια, στις υπόλοιπες είκοσι δύο έχω χίλια δυο άλλα πράγματα, τους φίλους μου, τους ανθρώπους μου, τη ζωή μου. Αλλά τη μουσική δεν μπορώ να την βγάλω απ’ έξω, είναι εσωτερική ανάγκη. Το σημαντικότερο που μου αρέσει στη μουσική, πέρα από την ανάγκη γι’ αυτή, είναι η κοινωνικότητα που προσφέρει, μ’ αρέσει πολύ οτιδήποτε έχει να κάνει με ανθρώπους, να τους γνωρίζω και να επικοινωνώ μαζί τους. Δηλαδή σε ένα στούντιο να με έβαζες κάποια στιγμή, θα βαριόμουνα.
Ο φυσικός χώρος σου δηλαδή είναι τα live.
Ναι, και ακούγεται και ωραιότερο πιστεύω (γέλια).
Εκτός από το τραγούδι , γράφεις μουσική και στίχους;
Γράφω μόνος μου, τα κάνω και τα δύο. Απλώς, όταν κάποια στιγμή βρεθεί κάποιος δικός μου ο οποίος έχει μια πολύ ωραία ιδέα, την παίρνουμε και την ενσωματώνουμε στην όλη κατάσταση.
Θυμάσαι κάποιο τρελό σκηνικό, πάνω ή κάτω από τη σκηνή που να σου έχει μείνει αξέχαστο; Κάποια τρελή θαυμάστρια ίσως…
Έχουν γίνει πάρα πολλά σκηνικά, π.χ υπάρχει κοπέλα που έχουμε σημειώσει να έρχεται απανωτά σε τριάντα δύο live, όπου κι αν παίζαμε σε όλη την Ελλάδα. Τα μετρήσαμε, γιατί από ένα σημείο και μετά συστηθήκαμε και ήταν απίκο. Ένα διάστημα έβρισκα χαρτάκια με τηλέφωνα στο αυτοκίνητο και διάφορα στο μπαλκόνι μου, αρκουδάκια και τέτοια.
Το βρίσκεις κολακευτικό ή νιώθεις σαν να μπαίνουν στον προσωπικό σου χώρο;
Υπάρχουν άτομα που μπορούν να βάλουν όρια. Το ότι εσύ είσαι ανοιχτός, όμως, δεν σημαίνει ότι μπορείς να ανεχτείς και τον καθένα. Δηλαδή υπάρχουν και σκηνικά που ήμουν απόλυτος και έβαλα τα πράγματα αμέσως στη θέση τους σε χρόνο dt.
Άλλο τρελό σκηνικό, θυμάμαι με τα παιδιά στην Αθήνα, επειδή ήμασταν όλη μέρα μαζί, αποφασίσαμε να βγούμε χώρια. Ήμασταν 3 χρόνια από το πρωί έως το βράδυ όλη μέρα μαζί, δεν γίνεται. Χωριζόμαστε τρεις και δύο και φεύγουμε από διαφορετικές μεριές. Μετά από είκοσι λεπτά βρεθήκαμε στο ίδιο καφέ!
Και τέλος, είναι πολύ φίλος μου ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, ο Ολυμπιονίκης. Ο Αλέξανδρος ερχόταν στα live μας και κάποια στιγμή έρχεται με δύο τσάντες μαύρες με λουλούδια και τα πετούσε στη σκηνή!
Πολλά όμορφα πράγματα. Και αυτά ακόμα δεν τελείωσαν, έχει και συνέχεια.
Τι καινούργιο να περιμένουμε από εσένα;
Κυκλοφορώ σύντομα το πρώτο προσωπικό κομμάτι μου, το οποίο θα ανέβει στο itunes. Είναι το «Έλα μωράκι μου» του Χρήστου Κυριαζή, σε τελείως διαφορετική εκδοχή, skapunk, άλλη ενορχήστρωση, πολύ καλοκαιρινό και στο δικό μου ηχόχρωμα. Και επίσης, μαζί με την εταιρεία μου, ετοιμάσαμε και την official σελίδα μου στο facebook, ως Γιάννη Τσιμπερίδη.
/// Μπορείτε να δείτε την συνέντευξη και στο τεύχος 02 του Refresh Magazine ///
